زوج ناهمگون (پیرمرد عاشق)

تم زوج ناهمگون را که در قرن 16ام برای خود برو بیایی در میان نقاشی‌ها دست و پا کرده بود، می‌توان تلفیقی از یک ژانر تصویری عامیانه و بازنمایی مسیحی قرون‌وسطایی از فساد در نظر گرفت. چهره‌ی کج و معوج کاریکاتورگونه‌ی پیرمرد، که در این تصویر زنِ آشکارا جوان و زیبایی را با هرزگی در آغوش گرفته و جواهری به نشان ثروت خود به او هدیه می‌کند، مصمم است که زن را بر آن دارد تا ریشش را نوازش کرده و مطابق میل او رفتار کند. تصویر این زوج معمولا به یک نَشمه و مشتری‌اش نیز تفسیر می‌شود. البته می‌تواند ازدواجی منطقی هم باشد، به خصوص که از سوی دیگر لحن مشخصا اروتیکِ تم آن مورد غفلت واقع شده است؛ و به ویژه در تقابل با پیش‌فرض این اظهاریه‌ی لوتِران که می‌گوید «نیکوترین ازدواج آن است که میان همسنگ‌ها باشد»، مضمونی پندگونه القا می‌کند. کراناخ و استودیویش بارها چنین درون‌مایه‌ای را اتخاذ کردند.