پرتره سارا هاروپ (خانم بیتس)‌ بعنوان یک میوز (الهه‌ی شعر و هنر)

پرتره‌ی آنجلیکا کافمن از خواننده‌ی سرشناس سارا هاروپ (خانم بیتس)، احتمالا یکی از شاهکارهای این هنرمند در پیکرنگاری است، نمونه‌‌ای کمیاب از زنی خودساخته، بازیگر بزرگ هندلیایی سارا هاروپ (1755-1811)، که توسط یکی از معدود زنان هنرمند و حرفه‌ای آن زمان به تصویر کشیده شده است. کافمن، یکی از دو بنیان‌گذار آکادمی سلطنتی بریتانیا، هاروپ را نشسته در صحرا، با چنگی در کنارش و یک صفحه‌ی پیچیده نت موسیقی در دستش نشان می‌دهد. کوه در تصویر، کوه پارناسوس، خانه‌ی میوزها است، و آبشار از چشمه‌ی هیپوکرین نشات می‌گیرد. چنگ احتمالا تداعی کننده‌ی اراتو (Erato)، الهه‌ی شعر است، درحالی‌ که آلت موسیقی براساس مدل‌های باستانی است، صفحه نت موسیقی پرتره را در قرن هجدهم پایه‌گذاری می‌کند،‌ چرا که مشخص است این قطعه موسیقی مربوط به یک تک‌خوانی از اپرای جرج فریدریک هندل رودلیندا، ملکه‌ی لومباردز (ِ1725) است.

تصویر،‌ که برای اولین بار در آکادمی سلطنتی در سال 1781 به نمایش درآمد، مربوط به زمان ازدواج هاروپ در سال 1780 است، همان ازدواجی که برایش ثروت قابل توجهی به ارمغان آورد که از طریق استعدادش به‌عنوان یک بازیگر به دست آورد. موسیقی به موضوعی شخصی ارتباط دارد. تک‌خوانی Dove sei, l'amato نه توسط رودلیندا بلکه توسط شوهرش شده است، کسی که کلمات مشتاقانه‌اش باید برای اهمیت شخصیشان در چیزی که به احتمالا به‌طور قطعی یک پرتره ی ازدواج است انتخاب شده باشند. 

مشابها،‌ همسر هاروپ یک موسیقیدان با اصالت ساده و مروج آثار هندل بود، درحالی‌که خود هاروپ تفسیرگر مشهور اپراها و اراتوریوهای این آهنگساز بود. این که کافمن هم در حدود همین زمان و با هنرمندی با استعدادهایی مشابه، آنتونیو زوکی ازدواج کرده بود، طنین این تک‌خوانی را عمیق‌تر هم می‌کند.

-کلینتون پیتمن