موسیقی در پارک تیول‌ری

در چنین روزی در سال ۱۸۳۲، ادوارد مانه، یکی از نخستین نقاشان زندگی مدرن، به دنیا آمد. 

این یکی از کارهای نخستین اوست که نمایانگر شیوه‌ی کار این هنرمند بوده و تاثیر گرفته از فرانس هالس و دیگو وِلاسکِز می‌باشد. همچنین این نقاشی گویای علاقه‌ی همیشگی او به موضوع اوقات فراغت می‌باشد. این اثر بود که هم‌عصران او، مانند مونه، رِنوآ و بازیل، را تشویق به نقاشی دسته‌ی های بزرگ از مردم کرد. برخی ازین کارها در آرشیو ما موجود هستند :)

این نقاشی مردمان پاریس را به تصویر می‌کشد که در سال ۱۸۶۲ برای کنسرت هفتگی در باغ‌های تیول‌ری در نزدیکی لوور جمع شده‌اند، اگرچه که نوازندگان در صحنه نیستند. با اینکه برخی این کار را ناتمام می‌دانند، ولی گویای شکل و حال آن روزهای این محل است. حتی شاید برخی صدای موسیقی یا گفتگوی مردم را هم از این اثر بشنوند. در همین سال بود که صندلی‌های فلزی جلوی تصویر جایگزین نیمکت‌های چوبی پیشین شدند. 

مانه برخی از دوستان، هنرمندان و نویسندگان را در این تصویر جا داده، به اضافه یک خود نگاره! مانه در سمت چپ تصویر کنار یک نقاش دیگر، آلبرت دی بالی‌روی، ایستاده. در سمت راست آن‌ها مجسمه‌سازی با نام زاخاری آستروک نشسته است. برادر مانه، یوجین، در میانه‌ی نقاشی با شلوار سفید به چشم می‌خورد. آهنگسازی به نام ژاک اوفِن‌باخ با عینک و سبیل به درخت سمت راست تکیه داده. تِوفیل گاوتیه، منقد، با کت‌وشلوار قهوه‌ای و ریشی بلند در کنار درخت است. چارلز باودلایر در سمت چپ اوست. هنری فانتین-لاتور با ریش در سمت چپ است و به بیننده خیره شده. نام کودکی که با موهای روشن در میانه‌ی تصویر آمده، لئون لینهوف است. 

پ. ن این‌جا ۱۰ پرتره‌ی برتر ادوارد مانه رو ببینید