حیوانِ پیش-رونده

نگارهی امروز را با سپاس از مرکز پاول کِلی¹ پیشکشتان می کنیم. لذّت ببرید! :)

پاوِل کِلی در میان سال های 1938 تا 1940، به ویژه در درازای آخرین سال های آفرینندگی اش، ده ها حیوان، باشندگان افسانه ای و چندگانه را کشید و رنگ آمیزی کرد. در درازای این وقت، او می کوشید تا همه ی برداشتِ خود از جهان، زاستار^(طبیعت) و هَزانه^(جامعه) را به نگاره بکشد. نِپاهشِ نزدیکِ کِلی از چگونگی رفتار مردم و حیوان ها در هزاران نگاره و صدها رنگ آمیزی نِمایان است. او می خواست تا آینه ای را در جلوی ما مردم بالا بگیرد، و کِردارمان را نشانمان دهد. برای او، مرزهای میان باشندگانِ گوناگون - مردم، حیوان ها و گیاهان - نرم و تَراگٌذَرپذیر بود. کِلی حیوان ها را مردم-گونه و مردم را حیوان-گونه کرد.

حیوانِ پیش-رونده² نمونه ای از آن است. در 1940، سالِ مرگش، کِلی این جانور را با مداد و خمیرِ رنگی کشید. همان گونه که رِوالِ فازِ پایانی کارهایش است، زبانِ نگارگونه ی کِلی در این جا بسیار کاهش یافته و آگاهانه° کودَکوار گشته است. او تنها بُنپار^(عنصر)های دیداریِ بسیار بایسته را به کار برده است تا بر روی بَرآخت^(مفهوم)های پایه ای کانون^(تمرکز) داشته باشد. شکل ها و جانورانش تنها با چند خط کشیده شده اند. چه چیز است که این جانور را حیوانِ پیش-روندهی این سَرال^(عنوان) می کند؟ آتَرمِشِ^(اراده) او! کِلی چگونه این آتَرمِش را به نِمایش می گذارد؟ با نِمایاندن جانوری که سرفرازانه به سویی روشن° با نگاهی آتَرمیده بر چهره گام بر می دارد. با این که کِلی نتوانست جُنبیدن را به راستی نِمایش دهد، امّا چگونگیِ جایگیریِ لِنگ ها به روشنی نشان می دهد که حیوان می جُنبد و به سوی راست می رود.

ما مردم° به معمول° حیوان ها را دارای آتَرمِش نمی اِنگاریم. بلکه آن ها سرگردان و فرمانبردارِ غریزه-یشان به نِگر می آیند. در برابرِ آن، ما اندیشه ی پیش-رونده را تنها از آنِ مردمان می دانیم. حیوانِ پیش روندهی کِلی، شاید یک شوخی درباره ی روشِ کردارِ مردمان باشد.  

پ.ن. تنها پاول کِلی نبود که حیوان ها را دوست داشت و رنگ آمیزیشان می کرد. این نوشته را بخوانید درباره ی فِرانتز مارک³، کسی که اسب ها را دوست داشت.

1) Paul Klee

2) Enterprising Animal

3) Franz Marc