500 سال پیش، لئوناردو داوینچی، یکی از خارق العاده ترین هنرمندان تاریخ جهان درگذشت.
جالب اینجاست که لئوناردو در کشورش ایتالیا فوت نکرد، بلکه در فرانسه درگذشت. او در سال 1516 میلادی، هنگامی که 64 ساله بود، به آنجا رفت تا در یک خانه مسکونی زیبا در کلوز-لوس در نزدیکی آمبویز زندگی کند. او ناخوش بود و دستش تقریبا فلج شده بود و نمیتوانست نقاشی کند، اما او و حامی و تحسین کننده ی جدیدش، فرانسیس اول، پادشاه جوان فرانسه، دوستان نزدیکی بودند که درباره همه چیز از فلسفه گرفته تا هنر، معماری و مهندسی بحث می کردند. جورجیو واساری در سال 1550 میلادی در کتاب زندگی برجسته ترین نقاشان، مجسمه سازان و معماران، ثبت کرد که لئوناردو در واقع در آغوش پادشاه درگذشت، در حالی که پادشاه "سر او را با تمام وجود نگه داشته بود به امید تسكین رنجهایش و کمک و لطفی که میتوانست به او بکند."
لئوناردو در سفر خود به فرانسه مونالیزا را با خود برد، به همین دلیل این نقاشی معروف را می توان در حال حاضر در موزه ی لوور مشاهده کرد. اما امروز، ما یک نقاشی عالی و فوق العاده دیگر از این استاد بزرگ به نام بانو با قاقم (به لطف موزه ملی در کراکوف 3>) تقدیم میکنیم.
شخص درون پرتره سسیلیا گالرانی است که در زمانی نقاشی شده است که او معشوقه لودوویکو اسپورزا، دوک میلان بود و لئوناردو در خدمت دوک بود. این یکی از تنها چهار پرتره از زنان است که توسط لئوناردو نقاشی شده است، بقیه مونالیزا، گنورا د بنچی و لا بل فرونیر هستند.
سسیلیا عضو خانواده بزرگی بود که نه ثروتمند بود و نه نجیب. پدرش مدتی در دربار دوک خدمت کرد. وقتی پرتره او نقاشی شد، حدود 16 سال داشت و به دلیل زیبایی، فضل و کمالات و شاعر بودنش مشهور بود. وی تقریباً در سن شش سالگی با یک نجیب زاده جوان خانه ویسکانتی ازدواج کرد، اما او به دلایل نامعلوم در سال 1487 شکایت کرد که این ازدواج را فسخ کند و با درخواست او موافقت شد. او معشوقه دوک شد و پسری برای او به دنیا آورد، حتی وقتی که از ازدواج دوک با بیتریس دی استی 11 سال گذشته بود. بیتریس هنگامی که تنها 5 سال داشت به دوک قول داده شد و هنگامی که 16 سال داشت در سال 1491 میلادی با او ازدواج کرد. بعد از چند ماه، او کشف کرد که دوک هنوز گالرانی را می دیده، و دوک را وادار کرد که سسیلیا گالرانی را به ازدواج با یک کونت با نام برگامینو در آورد و به این روابط پایان دهد.
پینوشت: زندگینامه نبوغ رنسانس هنوز رازهایی را ارائه می دهد که یکی از آنها این واقعیت است که چهار از پنج پرتره بازمانده چهره های زنانه را نشان می دهد. اطلاعات بیشتر در مورد آن را در اینجا بخوانید.