Elisabeth Jerichau Baumann
در آخرین روزهای این ماه، تاریخ زنان را با اثر زیبایی از موزه ملی دانمارک ادامه می دهیم. لذت ببرید
الیزابت یریکو-باومن در دوره خود هنرمند نادری بود. بخشی از آن به خاطر زن بودنش بود اما بخش دیگرش به خاطر صراحت غیر عادی‌اش درباره مسائل عجیب و ناشناخته بود. این نقاشی نمونه فوق‌العاده‌ای از اشتیاق باومن به مسائل شهوانی و جنسی است.
این نقاشی از کشاورز مصری در زمره برجسته ترین صحنه های شرقی یریکو-باومن قرار دارد. برهنگی زیر پارچه ابریشمی، جواهرات عجیب، آسمان قرمز غروب و رنگ های تیره به نقاشی خاصیتی شهوانی می‌دهند. خاصیتی که در سال های ۱۸۷۰ و زمانی که با بدگمانی به بدن می‌نگریستند، تاثیر فوق‌العاده‌ای داشت
در واقع، باومن جایگاه بی نظیری آن هم در بیشتر از یک زمینه هنر دانمارکی اواخر ۱۸۵۰ دارد. او ریشه در خانواده ای آلمانی- دانمارکی داشت. به همین سبب افق دید وسیع‌تری نسبت به سایر هنرمندان دانمارکی که تنها در جهت شناسایی و پرورش هنر دانمارکی می‌کوشیدند، داشت. او تمام چیزهای خارجی و عجیبی که در دانمارک آن زمان به ندرت دیده می‌شد را به راحتی می‌پذیرفت. هانس کریستین اندرسن تنها همتای واقعی‌اش در این زمینه بود. علاقه اش به سفر او را (در سال‌های ۱۸۶۹ تا ۱۸۷۰ و ۱۸۷۴ تا ۱۸۷۵ م) به ترکیه، یونان و مصر برد. جایی که با چشمه‌ای غنی از نقوش شرقی آشنا شد
اگر شما هم به سفر علاقه دارید قطعاً از خواندن درباره میل به سفری که در این نقاشی‌ها محصور شده لذت می برید