توهم زدایی

ادوارد ژان کونارد هامان (1819-1888) نقاش و حکاک بلژیکی متولد اوستنده بود. او به عنوان نقاش رویداد های تاریخی، منظره های روزمره ی زندگی و پرتره هایی از ادیبان و نخبگان معروف شهرت داشت. او در آکادمی هنرهای زیبای سلطنتی در آنتورپ تحصیل کرد سپس به پاریس برای تکمیل تحصیلاتش در آکادمی هنرهای زیبا جایی که توماس کوتور را ملاقات کرد، نقل مکان کرد. ابتدا او در سالن ژانت سال 1838 نمایشگاهی داشت ولی شرکت او در سالن بروکسل در سال 1842 برای اولین بار اورا به جامعه ی بلژیکی شناساند. سپس او به ایتالیا سفر کرد که تور بزرگی (Grand Tour ) برای کشف استادان بزرگ ایتالیایی بود که او آنها را ستایش میکرد.

شیوه ی نقاشی اش بسیار از سبک لوئی گاله الهام گرفته بود. او پرتره های زیادی از شخصیت های معروف هنری و تاریخی مانند شارلکن، دانته، موتزارت، وزالیوس و مونتین کشید.

او در سال 1851 توهم زدایی را نقاشی کرد، صحنه های صمیمی سرشار از نوستالژی و مالیخولیا که زن جوانی را در سبک بوهمی در حال گریه روی پرتگاهی به تصویر کشیده است. گویی منتظر کسی است، شاید او امیدوار است که دکل یک کشتی را روی دریا ببیند که  خبر بازگشت عاشقش را اعلام میکند، ما میتوانیم پیچک و بوته ی خار را در پس زمینه ببینیم، جدا از اینکه بخشی ازین منظره ی مخروبه هستند، پیچک به عنوان نماد وفاداری و بوته ی خار نمادی از درد است. قلعه ای در خرابه ها و نارنجی شدید غروب آفتاب به رمانتی سیسم این منظره تاکید میکند.

لباس قرمز و ژست این خانوم که روی صخره ها نشسته و دریا را می نگرد به طور شگفت آوری شبیه اثری از آری شفر به نام مدورا است که تحت تاثیر شعری از بایرون است که مدورای جوان که نومیدانه منتظر بازگشت کونارد از اقیانوس است را توصیف میکند. شاید این نقاشی بسیار روایی، منبع الهامی برای هامان بوده است.

-تونی گوپیل

پی نوشت: توربزرگ، ایده ای محبوب بود که همه دوست داریم انجام دهیم!  اینجا یک اپیزود از گوته با پرتره های معروفش اثر تیشباین ببینیم  و با داستان دوستی شان آشنا شویم.