کاشی‌های سرامیکی عثمانی

این کاشی‌های سرامیکی در بازه‌ی قرن 16 تا 18 پوششِ تک‌تک مساجد و کاخ‌های ترکیه بوده‌اند. این‌ها محصولی بودند از کارگاه اِزنیک که شهری‌ست در 100 کیلومتری (62 مایلی) استانبول. کاشی‌های سرامیکی اِزنیک که کاربری متداولی در امپراطوری عثمانی داشتند، نمونه‌ای از دوره‌ی کلاسیک‌اند.

اول این‌که، راه حلی ارزان و کاربردی برای تزئین بنا هستند. طراحی الگوها و رنگ‌ها به گونه‌ای است که بتوانند قابل تشخیص بوده و تکرار شوند. دوم، این شکل از هنر تحت تاثیر شدید دربار عثمانی به وجود آمده بود. این هنر نمایانگر شیوه‌ی زندگی اشرافی است: بهشتی نمادین که گل‌ها در آن دائما در کار شکفتن و به‌کمال‌رسیدن‌اند. آدم می‌تواند چهار نوع گل را تمیز دهد: لاله، میخک، رز و سنبل؛ این‌ها به همراه شکل خاصی از برگ، اسلوب ساز را تشکیل می‌دهند. گل‌ها و برگ‌ها همواره با یکدیگر در کاشی‌های سرامیک و بشقاب‌ها به چشم می‌خورند. همچنین با رنگ‌هایی از قبیل آبی، فیروزه‌ای، سبز و قرمز نشان داده می‌شوند.

در نهایت، چنین تزئیناتی بازتاب‌دهنده‌ی هنر باغ‌کاری عثمانی است که در سرتاسر بیرونی و اندرونی هر بنایی گسترده است. علاوه بر این، گل‌های واقعی نیز به عنوان لایه‌ی نهایی تزئین در تمامی جاهایی دیده می‌شد که افرادش تمکن مالی برای چنین شیوه‌ای از زندگی را داشته‌اند، و آن کاشی‌ها تنها بقایایی از گذشته‌‌اند که به ما اجازه می‌دهند تا شکوهی را که در آن می‌زیسته‌اند تخیل کنیم.

- کورالاین مِریک

پ. ن: عثمانی‌ها معروف‌اند به هنرهای تزئینیِ پرنقش‌ونگار. علاوه بر کاشی‌ها، فرش‌های مشهوری هم  وجود داشته‌اند. چنین قالی‌هایی نشانه‌ی شرافت بودند و به همین دلیل است که در نقاشی‌های رنسانس نیز اغلب نمایش داده شده‌اند. اینجا ببینید که چقدر زیبا هستند!