طبيعتِ بی‌جان با بِه، كلم، طالبی و خيار

اين ماه را با موزه‌ی هنر سن‌ديه‌گو آغاز می‌كنيم. ما در چهار يكشنبه‌ی آينده از آثارِ مجموعه‌ی هنریِ اين موزه به نمايش خواهيم گذاشت. 

نقاشی از طبيعتِ بی‌جان تقريبا هيچ موجوديتی در هنرِ اروپا تا اواخر ِقرن شانزدهم نداشت. در اين زمان سانشِز كوتَن به عنوان اولين و بهترين هنرمند در اين ژانر شناخته شده بود. اين اثر در عرصه جهانی شاهكار او تعريف شده است. اجرای خيره‌كننده‌ی اين نقاشی بدون شک در ناتوراليسم و ساده‌گرایی خلاصه می‌شود. ساختارِ آرام و رمزآلودِ اين اثر با چيدمانِ منحنی شكل در پس‌زمينه‌ی تيره برای بسياری پرسشی بوده است در پِی معانیِ اين تصوير. برای برخی اين اثر تنها يک تمرين در نقاشی‌ست برای به تصويركشيدنِ سبزيجات در يک سردخانه. برخی ديگر اما به اين باورند كه اين نقاشی مفهومِ مذهبی دارد و آن تجليل از مخلوقاتِ فروتنانه‌ی خداوند است. پيروِ خوانشِ قبلی، اغلب گفته می‌شود كه سانشِز كوتَن بعد از نقاشیِ اين اثر تمام دارايیِ خود را رها كرده و به يک صومعه‌ی كارتوزيان (كاتوليک) پيوست.  

!يكشنبه‌ی خوبی داشته باشيد

پی‌نوشت: ما عاشقِ غذاخوردن هستيم! تعجبی نيست كه طبيعتِ بی‌جانی كه انواع خوراكی‌ها را نشان دهد از ژانرهای مورد علاقه‌مان باشد! اينجا مجموعه‌ای از پنيرها را خواهيد ديد. اينجا خوشمزه‌ترين قارچ‌ها را در هنر می‌بينيد، و اينجا توت‌فرنگی‌های دوست‌داشتنی. نوشِ جان