این گروه از نقاشی‌ها با عنوان "آثار تابستان گذشته" در استودیوِ تابستانیِ کنست واقع در شهر درین، کنتیکت برجای مانده‌اند، و پس از درگذشت وی در دسامبر ۱۸۷۲، باعث حیرت و شگفتی طرفداران، دوستان و ستایشگرانی شد، که در همان ماه برای مراسمِ ادای احترام به او در "سنتری کلاب" گرد هم آمده بودند. شگفتی آن‌ها تا حدی به دلیل نوآوریِ ناب آثاری بود، که قبلا هرگز رویت نشده بودند، این آثار درواقع گواهیِ آخرین رویاها و ظرافت طبعِ کنست هستند. اما در مجموع، هیچکدام از آن تصاویر، بجز این اثر که در آن هیچ نشانی از خشکی نیست، بیانگر تجلی روحیه شخصی هنرمند و نگاه الهام‌بخش او نبود. اگرچه تا اندازه‌ای، نمایش خورشید درخشانِ معلق بر فراز اقیانوس آزاد، یادآور آثار هنرمندانی چون ویلیام تِرنِر هست. "پرتوهای تابان بر آب زلال، همانند لحظه پیوند دریا و آسمان می‌درخشند"، یکی از ستایشگران این گفته را تصدیق کرد و پرسید: "آیا این تصویر فقط از دیدگاه تازه‌کاری ناچیز در هنر، همچون من فوق‌العاده می‌نماید؟ "
پی‌نوشت: خورشید درحال غروب همیشه با تلالوهای شگفت‌انگیزی همراه بوده است، و نقاشان بسیاری تلاش کردند تا این لحظات را برروی بوم جاویدان کنند. برخی از بهترین تلاش‌های هنرمندان را در این‌جا بررسی کنید؛ گزیده‌ای از بهترین طلوع‌های آفتاب در هنر 3>