پرتره‌ی یک دختربچه

دیه‌گو ولاسکِس بین سال‌های دهه‌ی 1620 تا 1660 نقاش رسمی شاه فیلیپ چهارمِ اسپانیا و یکی از بلندمرتبه‌ترین اعضای حکومتی کاخ بود. شاه این هنرمند را بسیار گرامی می‌داشت و از وی شخصیتی شریف به نام شوالیه‌ی سانتیگو ساخت که این عنوان در سال 1659 تایید شد.

 ولاسکس بیشتر عمر خود را در خدمت خاندان سلطنتی و اجرای امور رسمی گذراند. به همین‌خاطر، این تابلو بازتابی از بخش شخصی و خانوادگی هنر اوست. محافطت‌های اخیر ازین تابلو، ناتورالیسم و بی‌واسطگی کم‌نظیری را به طور واضح نشان می‌دهد که ولاسکس با خودداری و باریک بینی به دست آورده است.

این تابلو همیشه در لیست جذاب‌ترین نقاشی‌های هنرمند قرار می‌گیرد. بیش از این، این کار در فعالیت حرفه‌ای وی کاری کم نظیر و غیر درباری است و در جایگاهی استثنائی قرار دارد و تنها گزینه با این ساختار است. اما این زن زیبا و رسمی با این لبخند ملیح کیست؟ بی تردید ولاسکس او را بسیار خوب می‌شناخته است چرا که در سال 1660 هنگام مرگِ ولاسکس، این تابلو بین دارایی‌هایش بود. شاید همان‌طور که خیلی‌ها می‌گویند او نوه‌اش بوده است. هرچند که به زمانی که ولاسکس این تصویر را کشیده است، نیز بستگی دارد و بیشتر پژوهشگران موافقند که این اثر با توجه به سبک و ضرب‌قلم شبیه به آثاری است که اواخر 1630و اوایل 1640 کشیده شده‌اند. نقاشی نمی‌تواند مربوط به بعد از سال 1644 باشد، یعنی وقتی که ولاسکس پرتره‌ی دیگری در نیویورک کشید، همان پرتره‌ی «فرگا» از فیلیپ پنجم که در مجموعه‌ی فریک است. با این تاریخ‌ها این دختر می‌تواند به عنوان نوه‌اش شناسایی شود. اینِس مانوئلا مارتینِز ولاسکس که در 16 آگوست 1638 به دنیا آمد. در سال 1644 او می‌بایست شش ساله بوده باشد همانطور که این تابلو همین سن را نشان می‌دهد. این بانوی جوان هرکس که بود، حضوری مسحورکننده دارد که این نقاشی را به یکی از بهترین آثارِ هنرمند تبدیل کرده است.

اثر امروز را با تشکر از جامعه‌ی اسپانیولیِ آمریکا نمایش می‌دهیم. :)

 پ.ن: همه چیز درباره‌ی ندیمه‌ها، مشهورترین و رمزآلود ترین اثر دیه‌گو ولاسکس را این‌جا بخوانید.