Giovanni Bellini
این اثر اولیه نقاش ونیزی، جووانی بِلینی، تأثیر عمیق برادر همسرش استادِ پادوانا، آندرئا مانتنیا را به خصوص در نوع سوژه و هم در شامل شدن آویز پر از گل نشان میدهد. نحوه ارائه منظره و استفاده از رنگ روغن، که احتمالاً جووانی از دهه 1460 با آن تجربه داشته است، احتمالاً از نقاشی های هلندی الهام گرفته شده است. بِلینی از طریق دست چپ مریم باکره ارتباطی دراماتیک بین ستایشگر و موضوع یا سوژه ایجاد میکند، به نحوی که دستش بر روی دیوار است و نوک انگشت او به فضای بیننده میرسد. کدوها در آویز پر از گل و در سمت چپ دیوار پایینی، نماد رستاخیز هستند. میوه در سمت راست ممکن است یک گیلاس باشد که در این صورت به معنای عشای ربانی است، یا شاید یک سیب باشد که هبوط انسان را یادآور میشود.
رنسانس کلاسیک!
پی نوشت: آیا مانتنیا و بِلینی برادرهای هنری بودن؟ اینجا میتونین جوابشو پیدا کنین!