بدون عنوان

رابیندرانات تاگور، همه‌چیزدان هندی- شاعر، نویسنده، نمایشنامه‌نویس، آهنگساز، فیلسوف و اصلاح‌طلب اجتماعی بود. او ادبیات و موسیقی بنگالی و همینطور هنر هندی با مضمون مدرنیسم بافتاری در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم را تغییر داد. در سال ۱۹۱۳ میلادی، اولین غیراروپایی‌ای بود که جایزه‌ی نوبل ادبیات را کسب می‌کرد. تاگور هم‌چنین برای هند و بنگلادش سرود ملی نوشت و نقاش نیز بود. 

تاگور در ۶۰ سالگی طراحی و نقاشی را آغاز کرد؛ نمایشگاه‌های موفقی از آثارش سراسر اروپا برگزار شد. با تشویق هنرمندانی که در جنوب فرانسه با آنها آشنا شده بود، آثارش نخستین بار در پاریس به نمایش گذاشته شد. احتمالا تاگور کوررنگی قرمز و سبز داشته است که نتیجه‌ی آن آثاری با رنگ‌بندی‌های عجیب و زیباشناختی غیرعادی بود. سبک نقاشی‌اش بسیار منحصر به فرد و با قالب‌بندی ساده و درشت بود که بعدها الهام‌بخش بسیاری از هنرمندان سبک مدرن شد. اولین نقاشی‌هایش، آثار بسیار تخیلی بودند که بر حیوانات و موجودات خیالی تمرکز داشت و سرشار از سرزندگی و خوش‌طبعی بود. تصاویر انسانی یا به صورت انفرادی با اشارات معنادار یا به صورت گروهی در زمینه نمایشی، مانند این نقاشی آبرنگی که امروز نشان می‌دهیم. تاگور در نگاره‌هایی که در دهه ی ۱۹۳۰ میلادی خلق کرد، صورت انسان را به گونه‌ای شبیه روبند یا نقاب ارائه می‌کند. نقاشی‌هایی با مضمون منظره کمترین بازده را میان آثار تاگور دارند. 

پ.ن. دوست دارید بیشتر درباره‌ی هنر هندی بدانید؟ اینجا هفت نقاش هندی سبک مدرن را داریم که باید آن‌ها را بشناسید.