زیررست با دو پیکر

ما امروز ماه مخصوص‌مان را با مجموعه‌ی موزه هنر سینسینتی، با این نقاشی زیبا از ون‌گوگ آغاز می‌کنیم. لذت ببرید! :))

در ماه مه ۱۸۹۰ ونسان ون‌گوگ آسایشگاه روانی در سن-رمی-دو-پروانس را به مقصد اور سور اواز ترک کرد، روستایی کوچک در شمال پاریس، جایی که او "بهشتی" توصیف کرد. در ۲۷ ژوئیه او به خود شلیک کرد، و دو روز بعد از دنیا رفت. تصور غلط هنرمند رنج کشیده، که روان‌پریشی به او اجازه‌ی شکستن مرزهای هنر را داده، برداشت‌ها را از ون‌گوگ تحت تاثیر قرار داده است. ون گوگ خود اشاره کرده بود که دوره‌های روان‌پریشی فقط او را تحریک می‌کرد تا در دوره‌هایی که سلامتی روانی داشت کار کند؛ در طول چندین ماه آخر زندگی‌اش در اور سور اواز او تقریبا روزی یک بوم نقاشی می‌کرد.

در نامه‌ای به برادر کوچکترش، تئودوروس، در تاریخ ۳۰ ژوئن ۱۸۹۰، ون‌گوگ ساختار و رنگ‌های بی‌نظیر زیررست با دو پیکر را توضیح داد. «تنه‌ی بنفش صنوبرها همانند ستون‌هایی عمودی در طول منظره قرار گرفته‌اند.» و اضافه کرد که «عمق زیراشکوب‌ها آبی است و پایین تنه‌های بزرگ، چمن با گل‌های سفید، صورتی، زرد، و سبز شکوفه کرده است.» پنهان شده در میان فرشی شاداب از چمن و گل‌ها و ازدیادی از تنه‌های لاغر درختان، دو عاشق تم بارآوری طبیعت را تکرار می‌کنند.

زیررست با دو پیکر ویژگی تونالیته‌ی درخشانی را از آثار ون‌گوگ در اور سور اواز دارد. ردقلم‌های او شاید سریع و غریزی باشد، رنگ‌هایش قوی و گزنده، احساس او خالص و نمایان، اما چیدمان اثر، هیچ اشاره‌ای از رنج کشیدن روانی را نشان نمی‌دهد. نقاشی بر بومی به اصطلاح double square نقاشی شده است، که طول آن دو برابر عرض‌اش است. ون‌گوگ امکانات هنری فرمت پانوراما را در تعدادی از آخرین نقاشی‌هایش بررسی کرد.

اگر دوست دارید ون‌گوگ را همیشه همراه خود داشته باشید، لطفا سری به دفترچه‌ی DailyArt ما با نقاشی‌های ون‌گوگ بزنید. : )

پ.ن: آیا هنر جان او را نجات داد؟ در اینجا می‌توانید دید متفاوتی به سلامتی روانی ونسان ون‌گوگ را بیابید.