غروب بر کرانه‌ی نیوانگلند

 امروز آخرین روز از ماه ویژه‌ی ما با موزه‌ی هنر سینیسینتی است. امیدواریم که از آن لذت برده باشید! : ) 

رابرت دانکنسون آمریکایی (اروپایی و آفریقایی‌الاصل)، نقاش مناظر در قرن نوزدهم بود. چارلز دانکنسون، پدربزرگ رابرت، برده‌ای آزاد شده از ویرجینیا بود. او پیش از سال ۱۷۹۰ به شمال کشور، شهرستان فایت می‌رود. جان دین، پسر چالز و همسرش، لوسی، خانواده‌ای با هفت فرزند، از جمله رابرت، تشکیل دادند. 

دانکنسون در شهر مونرو، میشیگان بزرگ شد، جایی که حرفه‌ی خانوادگیِ نقاشی خانه، نقاشی تزئینی و همین طور نجاری را آموخت. از سال ۱۸۳۸ تا ۱۸۳۹ در مونرو نجاری و شیشه‌بری می‌کرد، او آرزوی هنرمندشدن را داشت. حدود سال ۱۸۴۰ میشسگان را به مقصد سینسینتی، اوهایو ترک کرد تا به دنبال حرفه‌ی هنرمندی برود. هرچند از سختی‌هایی که ممکن بود به عنوان فردی آفریقایی-آمریکایی مشغول به کار در شهری نزدیک جنوب با آنها روبه رو شود، آگاه بود، بلافاصله چندین سفارش از شهروندان سینسینتی دریافت کرد. در سال ۱۸۴۸  زمانی که سفارش نقاشی منظره‌ی صخره ی ماین، دریاچه‌ی سوپریور را از چارلز اوری، مخالف برده‌داری گرفت، حرفه‌اش ترقی چشمگیری داشت. این همکاری به رابطه‌ی مادام‌العمر با حامیان هنرمندان سیاه‌پوست انجامید. 

با وقوع جنگ داخلی در سال ۱۸۶۱، دانکنسون به امید فرار از آشفتگی جنگ و تب و تاب ضد مردمان آفریقایی-آمریکایی به شمال ایالات متحده و کانادا سفر کرد. در تابستان سال ۱۸۶۵، دانکنسون به اسکاتلند سفر کرد جایی که در عرصه‌ی بین الملل مورد تشویق روزنامه‌های انگلیسی قرار گرفت. در اواخر دهه ی ۱۸۶۰، دانکنسون از بیماری روانی رنج می‌برد و باور داشت روح یکی از استادان هنر او را تسخیر کرده است. توهماتش ممکن است به علت قرار گرفتن مداوم در معرض رنگ با پایه‌ی سرب باشد، از ابتدا به عنوان نقاشِ خانه و بعد از آن، هنرمند. دانکنسون آخرین سال‌های عمرش را در میشیگان سپری کرد و در نهایت در روز بیست و یکم دسامبر ۱۸۷۲ در آسایشگاهی در دیترویت از دنیا رفت. 

پ.ن. اینجا اطلاعات بیشتری درباره‌ی رابرت دانکنسون کسب کنید!