شخم زدن در نُوِر

این صحنه، که تاریخ سال ۱۸۴۹ را دارد، اولین شخم زدن یا تیمار کردن بذر را نشان می دهد که در اوایل فصل پاییز برای شکستن سطح خاک و هوادهی آن در طول زمستان انجام می‌شود. این فضای روستایی زیبا با تپه‌هایِ دورِ پوشیده از درختان، پس‌زمینه را برای دو گروه از گاوها که خیش‌های سنگین را می‌کشند، فراهم می کند. خاک تازه برگردانده‌ شده در پیش‌زمینه قرار گرفته است.

تمرکز بر گروه اول گاوهای شارولز-نیورنه است، که پشم‌های حنایی کمرنگ و سفید آن‌ها در نور سرد و رنگ‌پریده می‌درخشد. این نقاشی در کل  یک نقاشی حیوانات است و قهرمانان آن خود گاوها هستند، که فضای کمی برای مردان باقی گذاشته‌اند: گاوچران یک فیگور حقیرانه است. این تمجیدی است از کار کشاورزی، که شکوه آن تاکید شده، از آنجایی که در روزهای پس از انقلاب، مقایسه‌ی آن با فساد شهر آسان بود. این همچنین ادای احترامی به مناطق استانی است - در این‌جا نیوِرنه، با سنت‌های کشاورزی و مناظر روستایی‌اش.

و به همه این دلایل، این اثر رئالیست تقریبا با اتفاق نظر منتقدان روبرو شد. دولت فرانسه، که سفارش آن را به رزا بون‌هیوئر در سال ۱۸۴۸ برای موزه هنرهای زیبای لیون داده بود، تصمیم گرفت آن را در پاریس، در موزه لوکزامبورگ نگه دارد. هنگامی که هنرمند درگذشت، در  فرانسه، انگلستان، و به ویژه در ایالات متحده، ثروتمند و مشهور بود، و این اثر در لوور قرار گرفت و سپس به موزه اورسی اختصاص یافت.

پ.ن: گاوها مدل‌های فوق‌العاده‌ای هستند، و این مقاله مدرکی بر این حرف است.