گوستاو کلیمت
گوستاو کلیمت در سال ۱۹۰۷ آفتاب‌گردان را نقاشی کرد. این نقاشی، گل آفتاب‌گردان بلندی را با ساقه‌ی پربرگ سبز و شاداب به تصویر می‌کشد. می‌توان گل‌های روشن را دید که از چمن [زیر پای آفتاب‌گردان] سر برآورده‌اند؛ با توجه به آن می‌شود بلندی قد آفتاب‌گردان را دریافت. زمینه‌ی خیره‌کننده‌ی اطراف برگینه‌ها با هدف تزئینی (دکوراتیو) کلمیت در یک راستاست. این زمینه در مقایسه با دیگر نقاشی‌های کلمیت از درختان و گل‌ها بسیار خاص و عجیب است. برخلاف آثار اولیه‌ی کلمیت از منظره در سال‌های ۱۸۹۸ تا ۱۹۰۲، نقاشی از آفتاب‌گردان‌ها دیگر ربطی به روحیه ندارد بلکه کلیمت به طور عینی‌گرایی مجذوب زندگی ساده‌ی گیاهی و فارغ از دخالت انسان شده است. دیگر از ترکیب‌بندی هندسی نقاشی‌هایش تنها برای اثر تزئینی استفاده نشده است، بلکه برای تقویت دید بی‌طرف هنرمند از صحنه در عین لذت بردن از فراوانی و افزونی طبیعت مورد استفاده قرار گرفته است. شکل و برگ‌های آفتاب‌گردان به حالت دو عاشق در نقاشی بوسه شباهت بسیاری دارد. این دو اثر برای اولین بار در سال ۱۹۰۸ در نمایشگاه هنری وین به نمایش گذاشته شدند.
از این نقاشی زیبا جز نقاشی‌های تقویم ماهانه‌ی ۲۰۲۲ هنرروزانه است- راستش را بخواهید، تقویم‌مان پر از شاهکارهای زیباست! اینجا آن را ببینید.
پ.ن. در اینجا پنج حقیقتی است که باید درباره‌ی گوستاو کلیمت و نقاشی‌هایش بدانید. لذت ببرید!