خودنگاره

این هفته در هنرروزانه  به هنرمندان زن تعلق دارد. ما نقاشی امروز را به لطف موزه کارلسروهه به شما ارائه می‌دهیم. :)

از سال ۲۰۲۰، این نقاشی شاخص، خودنگاره‌ای اثر ماری-گلمین بنوست، که اغلب به نام بنوست شناخته می‌شود (۱۷۶۸-۱۸۲۶)، بخشی از کلکسیون موزه هنر کارلسروهه بوده است. این اثر از هنرمند، که در سال ۱۷۸۶ تنها ۱۷ سال داشته، در زمانی حساس به وجود آمده است. کمی پیش‌تر، او استودیو لوئیز الیزابت ویژه لوبرن را ترک کرد، جایی که او آموزش اولیه خود را به دست آورده بود، و با ژاک لویی داوید ادامه داد، کسی که به عنوان یک پیشگام کلاسیسیت نقاشی شناخته می‌شد و بعدها یک حامی انقلاب ناپلئون شد.

ماری-گلمین بنوست با زیبایی و آرمان‌سازی کلاسیک ظاهرش، پرتره‌های آموزگار پیشین خود لوئیز الیزابت ویژه لوبرن را منعکس می‌کند، در حالی که اثر بر روی سه پایه به مطالعه اولیه نقاشی بلیساریوس اثر دیوید در سال ۱۷۸۱، که او در حال کپی کردن بود، اشاره دارد. بنابراین این خودنگاره نمایشی از ادای احترام بنوست به دو هنرمند محبوب خود است. حالت نمایش دادن خود در لباس کلاسیک با نیمه سینه‌اش به نمایش‌های تمثیلی نیز اشاره دارد که در ترکیب با قلم مو و پالت، خودنگاره را به‌عنوان یک تصویر (pictura)، یک تجسم از نقاشی، جلوه می‌دهد.

هنگامی که این نقاشی در نمایشگاه سالانه هنرمندان جوان (Exposition de la Jeunesse) در سال ۱۷۸۶ به نمایش گذاشته شد، تغییر از لوئیز الیزابت ویژه لوبرن به ژاک لویی داوید به عنوان یک گام امیدوارکننده از نقاش جوان مورد توجه قرار گرفت. بنوست که در پاریس، پایتخت هنری در حال شکفتن، زندگی و کار می‌کرد، تبدیل به یک پرتره‌نگار محبوب شد که سفارشات رسمی پرتره‌های ناپلئون بناپارت را نیز بر عهده گرفت. آثار او بسیار مورد بحث قرار گرفت و به رسمیت شناخته شد. با پایان دوران ناپلئون، او شروع به کناره‌گیری از زندگی عمومی کرد.

پ.ن: ما می‌خواهیم به شما یادآوری کنیم که سال ۲۰۲۲ آغاز شده و اگر شما هنوز تقویمی برای امسال ندارید، لطفا سری به تقویم‌های دیواری و رومیزی هنری و زیبای ما در اینجا بزنید. :))

پ.پ.ن: بر اینجا کلیک کنید تا ده خودنگاره مشهور از هنرمندان زن را ببینید. :)