مارگارت مکدونالد مکینتاش هنرمندی انگلیسی تبار بود که در اسکاتلند فعالیت میکرد و آثار طراحیاش به یکی از ویژگیهای شاخص سبک گلاسکو در دهههای ۱۸۹۰ و ۱۹۰۰ تبدیل شد. مکدونالد به همراه خواهرش، فرانسیس، در مدرسهی هنر گلاسکو تحصیل کرد؛ جایی که با چارلز رنی مکینتاش آشنا و سپس با او ازدواج کرد؛ کسی که اغلب مدعی مشهورترین معمار اسکاتلند بود. آنها سالها با یکدیگر کار کردند اما این هنرمند در مقایسه با همسرش تقریبا در حاشیه قرار میگرفت (که برای آن دوران عادی بود). هرچند همکارانش از جمله همسرش، در زمان خود او را بزرگ میداشتند. همسرش در نامهای به مارگارت نوشت: «فراموش نکن، اگر در سهچهارم آثار معماریام حضور نداشته باشی، در نصف آن هستی...» طبق گزارشات چارلز مکینتاش چنین نیز گفته بود: «مارگارت نابغه است، من فقط بااستعدادم.»
نسخهای از این اثر که امروز تقدیمتان کردیم برای صحنهی نمایشگاه رز بودوار در تورین به طور مشترک توسط مارگارت و چارلز تهیه شدهبود. مارگارت نسخهی دومی از این تختهنگاره را ساخت که اکنون در فضای داخلی مرمتشدهی خانهشان، خانهی مکینتاش در گلاسکو، در معرض نمایش است (که میشود از آن بازدید کرد).
مارگارت مکدونالد در روش جِسو که برای خلق رز سفید و رز سرخ به کار رفتهاست، مهارت بسیاری کسب کرد. او از روش شیار کردن رنگ با سَریهای قیف، منجوق شیشهای ضمیمهشده و تکههای صدف استفاده کرد. این اثر یکی از بهترین قطعههای جسوی اوست و درحالیکه دربارهی معنا و نمادپردازیاش گمانهزنیهایی میشود، تصویر رزهای خاردار، نگاه خیره از پیکر مرکزی بسیار زیبا و عشق شهوانی را به طرز قدرتمندی برمیانگیزد.
پ.ن. آنها همینجا هستند! در اینجا با هنرمندان زن هنر نو آشنا شوید، مارگارت مکدونالد مکینتاش نیز در میانشان است. 3>