هوراس پیپین عظمت را در زندگی روزمره مردم عادی نشان میدهد. در این اثر اتوبیوگرافیک، یک مادر در حالی که پسرش صبورانه با دستان بسته به دعا نشسته و منتظر صبحانه خوردن است، پنکیک سرو میکند. وضعیت فقیرانه خانه در تختههای دیواری آشکار که تکههای بزرگ گچ از آنها ریخته، مشهود است؛ زندگی بیوقفه دشوار مادر را از کمر خمیده او میتوان فهمید. با این حال، نقاشی با گرمای عشق خانوادگی بین دو پیکر میدرخشد و مرتب بودن اتاق نشان از نظم خانگی آنها دارد.
پیپین خودآموخته بود و خود را یک واقعگرا میدانست: "من خیلی چیزها رو از خودم درنمیارم. من دقیقا همونطور که میبینم نقاشی میکنم." روش وی آکادمیک نبود. او توضیح داد: "تصاویر فقط به ذهنم میآن، و به قلبم میگم که ادامه بده." پیپین شیوهای ساده و انتزاعی را بر اساس استالیزاسیون فرمهای طبیعی که در الگوهای مسطح چیده شدهاند، توسعه داد. او از خط ظریف و رنگآمیزی نامحسوس برای روایتهای تلخ خود استفاده میکرد.
هوراس پیپین پس از بازگشت به خانه از جنگ جهانی اول به نقاشی روی آورد. او پس از اصابت گلوله به کتف راستش آسیب دائمی دیده بود و دیگر نمی توانست به عنوان کارگر امرار معاش کند. پیپین شاهکارهای کوچک خود را با استفاده از دست چپ برای نگه داشتن ساعد راست خود نقاشی کرد.
پ.ن: درباره زندگی خارق العاده پیپین بیشتر بدانید.
پ.پ.ن: روز باکسینگ به همه مبارک! از آنجایی که این روز به عنوان یک تعطیلات برای هدیه دادن به فقرا آغاز شد و اکنون در درجه اول به عنوان تعطیلات خرید شناخته میشود، ما برای شما پیشنهادات خوبی داریم! فقط امروز... تمام کالاهای هنری ما (تقویم سال 2023 و برنامهریز، مجموعه کارت پستال، پرینتها، دفترچه یادداشت و جوراب) را با 25٪ در فروشگاه DailyArt دریافت کنید :)