خواکین سورولا یی باستیدا، نقّاش اسپانیایی والنسیایی بود که در خلق صحنههای ساحلی مهارت داشت. تمام نقاشیهای ساحلیاش پر از نور و هوای آزاد است؛ وقتی به آنها نگاه میکنی، میتوانی نسیم دریایی را حس کنی. سورولا به واقعنگار پدیدهی "ساحلی" تبدیل شد. این هنرمند و خانوادهاش سنت رفتن به تعطیلات به اقامتگاه تفریحی را دنبال میکردند که بین خانوادههای قشر مرفه و ثروتمند متداول و شناخته شدهبود. اقامتگاهها در کرانهی شمالی همچون سن سباستین، سنتاندر یا بیاریتز برای تعطیلات تابستان مناسبتر تلقی میشدند چراکه هوای خنک به معنای آن بود که حتی در ساحل این قشر آگاه از مد روز میتوانستند لباسهای شیک بپوشند.
این بوم که در تابستان سال ۱۹۱۰ م. در ساحل زارائوز نقاشی شدهاست، تمام اعضای خانوادهی سورولا را زیر سایهبانی که در دید نیست، به نمایش میگذارد. این پیکرها بسیار خوشلباساند و ساحل به عنوان صحنهای برای طبقهی متوسط بورژوآ با ظاهر اجتماعی جهانشهری تا ظاهر تفریحی بیریا به تصویر کشیده شدهاست .