صخره‌های بل ایل، پورت دوموا

کلود مونه در پاییز سال ۱۸۸۶ م.، صخره‌های ناهموار و زمین بی‌حاصل در جزیره‌ی بل-ایل-ان-مر در ساحل برتاین را کشف کرد. او که بر روی فعالیت خود در روستای کرویلائن در ساحل بخش اقیانوس اطلس این جزیره تمرکز داشت، [در نامه‌ای] به گوستاو کایبوت، همتای امپرسیونیست خود، این‌طور نوشت: «یک ماه است که اینجا هستم و دارم جان می‌کَنم؛ در سرزمین شکوهمند و طبیعت دست‌نخورده هستم، توده‌ی عظیمی از صخره‌ها و دریا با رنگ‌های باورنکردنی‌اش؛ خب، خیلی اشتیاق دارم.» هرچند مونه اعتراف کرده بود، به تصویر کشیدن اقیانوس ناآرام برایش مشکل است چراکه به کشیدن شبکه‌های آبی آرام‌تری عادت دارد.

مونه در اثر صخره‌های بل ایل، پورت دوموا، دریای سرکش را به تصویر می‌کشد که صخره‌های بی‌آب و علف کنار می‌زند، مضمونی که چندین‌بار به طور مختلف در آثارش تکرار کرد. مونه به جای‌نگاری (توپوگرافی) پیرامونش و به لزوم تغییر روش خود در ملاحظه‌ی دقیق حساس بود. رنگ‌ها، اشکال و فضای خارق‌العاده‌ی این نقاشی آشکار می‌کند که مونه همان‌قدر که درگیر انتقال احساسات آشفته بود، درگیر ثبت ظاهر این منظره‌ی به خصوص نیز بوده است.

پ.ن. کلود مونه به آثار آرامش معروف است اما به تصویر کشیدن دریا، رود‌ و برکه را نیز دوست داشت. به وسیله‌ی ۱۰ شاهکار هنری‌اش، درباره‌ی این هنرمند بزرگ اطلاعات بیشتری کسب کنید!