Henry Holiday
در خودزندگی‌نامه دانته، زندگانی نو (Vita Nuova)، او پیش‌روی عشق عمیق و در عین حال عرفانی خود به بئاتریس پورتیناری را بازگویی می‌کند. در روایت، حادثه‌ای وجود دارد که به دلیل یک سوتفاهم، بئاتریس هنگامی که به طور اتفاقی با این شاعر بزرگ قرون وسطایی ایتالیایی در خیابان برخورد می‌کند، نمی‌تواند وی را تشخیص دهد. در این نقاشی، بئاتریس در مرکز سه زن ایستاده و نگاهش از دانته دور است. هنرمند ماهرانه تمایزات میان ویژگی‌های شخصیتی، پوشش و رفتار این سه پیکره را مشخص می‌کند. مونا وانا، دوست بئاتریس در سمت راست، تجلی برون‌گرایی است در حالی که خود بئاتریس متمرکز و به جلو خیره شده است.
در اثری که امروز ارائه می‌دهیم، هنرمند، نقاش ویکتوریایی انگلیسی هنری هالیدی، نقطه‌ی اوج محوری داستان عشق عمیق و فرازمینی دانته را به اندازه‌ی یک برخورد اجتماعی ساده کرده است. در حالی که می‌توانیم از هنرمند برای توجه به جزئیات در به تصویر کشیدن لباس‌ها، معماری و خیابان‌های فلورانس قرن سیزدهم قدردانی کنیم، اما تاثیر عاطفی رد شدن دلخراش دانته، که او را در ناامیدی فرو برد، به‌طور قابل توجهی در نقاشی وجود ندارد.
پ.ن: تقویم دیلی‌آرت ما برای سال ۲۰۱۴ پر از چنین نقاشی‌های زیبایی است. اگر می‌خواهید آن‌ها را همراه خود در سال ۲۰۲۴ داشته باشید، به فروشگاه دیلی‌ارت ما سر بزنید!
پ.پ.ن: اگر داستان‌های عاشقانه حماسی را دوست دارید، ما برای شما مطلب خاصی آماده کرده‌ایم: ۵ داستان عاشقانه اسطوره‌ای که در هنر به تصویر کشیده شده‌اند!