طبیعت بی جان با کرفس

وقتش رسیده کمی هم به سبزیجات بپردازیم!

در حدود سال ۱۸۶۳، لئون بونوین، یک هنرمند تکنیک آبرنگ فرانسوی که به خاطر نقاشی در سبک صحنه یا سَبکِ خُرده معروف است، شروع به خلق نقاشی های لذت بخش از طبیعت بی جان کرد که به طور معمولی و جذاب اقلام روزمره مانند گل، سبزیجات و ابزار آشپزخانه را به نمایش می گذاشت. تصور کنید: روی میزی که قسمتی از آن با یک پارچه سفید ترد پوشیده شده بود، او تصویر جذابی را با سه سر کرفس پر برگ، شاخه‌های جعفری، چندین پیاز سیر بزرگ و مجموعه‌ای از لوازم ضروری آشپزخانه ترتیب داد. این‌ها شامل یک چاقوی تیز، یک مجموعه زیبا، یک هاون و هاون محکم، و یک کاسه فایانس بود که به زیبایی ساخته شده بود.

جالب اینجاست که این چیدمان، روشی که چاقو با بازیگوشی روی لبه میز امتداد می‌یابد و چین‌های کاملاً مشخص پارچه، چیزی بود که لئون در هنر خود با برادر ناتنی بزرگ‌ترش فرانسوا سهیم بود. همچنین این سبک در اواسط دهه ۱۸۶۰ بسیار محبوب بود، به ویژه در آثار مانه معروف. سبک آنها به سنت دلگرم کننده نقاشی های طبیعت بی جان توسط شاردن و حتی بیشتر به استادان کلاسیک هلندی قرن هفدهم بازمی گردد.

تمرکز او بر موضوعات ساده و متواضع باعث برجسته شدن آثار بونوین شد. داستانی جذاب در مورد او وجود دارد: هنرمند اغلب مجبور بود در شب نقاشی کند و از یک لامپ در جعبه ای با دهانه کوچک به عنوان منبع نور استفاده می کرد. این روش عجیب و غریب گاهی اوقات به سبزه های او رنگ کمی اسیدی می داد و حس منحصر به فردی به کار او می بخشید. در نقاشی‌هایش، عشق بونوین به جزئیات می‌درخشد، به‌ویژه در روشی پر از جزئیات که او بافت پیچیده ریشه‌های کرفس را به تصویر می‌کشد. تکنیک او اغلب شامل ترسیم طرح کلی با جوهر و سپس استفاده از شستشوهای رنگی ملایم برای زنده کردن صحنه بود.

اگر به طبیعت بی جان علاقه دارید، مجموعه ۵۰ کارت پستال دوست داشتنی غذا و نوشیدنی ما را از دست ندهید. :)

پ.ن.: کرفس، جعفری، سیر... این سبزیجات با نقاشی ترکیب رایجی نیستند. مارچوبه هم همینطور. تعدادی از هنرمندان آن را روی بوم های خود جاودانه کردند، اما از جمله مانه! مارچوبه در هنر را کشف کنید!