عشق، عشق، عشق، ادای احترام به گرترود استاین

چارلز دیموث، نقّاش آمریکایی، در نقاشی آبرنگ‌ تخصص داشت که در اواخر دوره حرفه‌ای خود به [خلق آثار] رنگ روغن روی آورد و سبک نقاشی‌ای با عنوان پرسیژنیسم (دقت‌گرایی) را توسعه داد.

اثر عشق، عشق، عشق. احترام به گرترود استاین در مجموعه نقاشی‌های دیموث، پوستر چهره‌نگاره‌‌های مشهور قرار دارد که از سال ۱۹۲۴ تا ۱۹۲۸ م. خلق شدند و شامل هنرمندان و نویسندگان مختلفی می‌شوند. این تصاویر نمادین با ترکیب کلمات و اشیا، هویت سوژه‌ها را می‌سازند و ازچهره‌نگاری‌های سنتی جدا می‌شوند. دیموث با سنت چهره‌نگاری مدرنیستی هم‌سو است که در دهه گذشته‌اش توسط چهره‌هایی همچون مارسدن هارتلی، ماریوس د زایاس، فرانسیس پیکابیا و خود شخص گرترود استاین آغاز شده بود. دیموث به جای ثبت شباهت‌های فیزیکی سوژه‌هایش، ترکیبی از نمادها و نشانه‌ها را ترجیح می‌داد و سبب تعاملی جذاب با مخاطبان می‌شد و مفاهیم متداول و سنتی از هویت در هنر را به چالش می‌‌کشد. جستجو برای رسیدن به نمایش دقیق جسم، اولویت دیموث نبود.

دیموث در این اثر بخصوص که استاین را، نویسنده‌ی آمریکایی که سالن معروف در پاریس را میزبانی کرد، به تصویر می‌کشد. او ماسکی مرموز را در کنار اعداد ۱، ۲ و ۳ و کلمه‌ی "عشق" که سه بار تکرار شده‌است. تمام [این عناصر] مقابل پسزمینه‌ای خالی و سرد که به طور اریب به دو بخش سیاه و قرمز تقسیم شده است. اهمیت ماسک دشوار و ناشناخته مانده است در حالیکه عناصر عددی ممکن است به علاقه‌ی این نویسنده به عدد سه اشاره داشته باشد.

اثر امروز بخشی از بزرگداشت ماه افتخار است! :) لذت ببرید!

پ.ن. تا به حال نام مارلو ماس به گوشتان خورده‌است؟ او هنرمند جامعه‌ی رنگین‌کمانی دیگر و از پیشگامان هنر انتزاعی بود. با این نقّاش کوئیر که بر موندریان تاثیر گذاشت، آشنا شوید!