طبیعت بی‌جان، سبد سیب، گلابی، گردو و چاقو

لئون بونون در سال ۱۸۳۴ م‌. در واوژیرار، در نزدیکی پاریس چشم به جهان گشود. با وجود آنکه آبرنگ‌کار با استعدادی بود، توسط هم‌‌‌عصران خود نادیده گرفته شد. بونون به طور غم‌انگیزی در سال ۱۸۶۶ م.، زمانی که ۳۲ سال داشت، به دلیل مشکلات و شرایط ناامیدکننده‌ی مالی، دست به خودکشی زد. او که در بار یا "کاباره"ی خانواده‌اش کار می‌کرد، در اوقات فراغتش به نقاشی کردن می‌پرداخت. در بازه زمانی کوتاهی بین سال‌های ۱۸۵۹ م. تا زمان درگذشتش، تعداد قابل‌توجهی از آثار طبیعت بی‌جان‌ ظریف از گل‌ و میوه‌ و همچنین مناظری جوّی از لحظات زودگذر طبیعت خلق کرد.

بونون با وجود اقامت در محیطی روستایی، کاملاً از دنیای هنر پاریس جدا نبود. فرانسوا بونون، برادر ناتنی‌اش، هنرمند شناخته‌شده‌تری بود و طبیعت بی‌جان‌های لئون حاکی از تأثیر ژان-سیمئون شاردن است؛ هنرمندی که آثارشش در دهه‌های ۱۸۵۰ و ۱۸۶۰ میلادی دوباره مورد توجه قرار گرفت.

پ.ن. آیا تقویم هفتگی رومیزی سال ۲۰۲۵ ما را دیده‌اید؟ بگذارید تا در موردش برایتان بگویم؛ پر از نقاشی‌های کلاسیک از تمام دوران‌ها و نقاط مختلف جهان با داستان‌هایی درباره آنها است؛ مانند همان‌ داستان‌هایی که هر روز در برنامه می‌خوانید! از اینجا نگاه ریزی به داخلش بیندازید! :)

پ‌.ن۲. در تاریخ هنر، آثار طبیعت بی‌جان اغلب معانی پنهان پیچیده‌ای داشتند. اینجا راهنمای کوچکی برای نمادهای آثار طبیعت بی‌جان‌ است!