جوزف مالورد ویلیام تِرنر در نقاشی ژولیت و دایه چشم‌اندازی سراسری از میدان اصلی ونیز و سرزمینهای شرقی آن به نمایش می‌گذارد، این منظره از بالای گوشه‌ی انتهای غربی ساختمان دادرسی جدید، در نزدیکی پشت‌بامهای هتل اروپا دیده می‌شود، همانجایی که جوزف در آن اقامت داشت. در مرکز این اثر کامپانیل (برج ناقوس) و کلیسای جامع سینت مارکو قرار دارد، آجرهای قرمز رنگ برج در مقابل سفیدی غیرعادی این گنبدهای آسمانی تضاد ایجاد می‌کند. در قسمت سمت راست، بخش بالایی قصر دوک است که در نقاشی که ترنر کشیده کمی متراکم به تصویر درآمده است. کمی دورتر در سمت راست، ساختمانی که گنبد کوچک و باریکی دارد، زکا یا مینت است، و درست بالای آن دو رد قلم عمودی نشان از ستونهای معروف شیر سن مارکو و سن تودارو است که در میدان کوچک قرار دارند.اسکله‌ی ریوا دلی اسکیاوونه که مملو از قایق است در فاصله‌ی دور در ادامه‌ی تصویر قرار دارد و در همین حال آتشبازی که در تصویر است آسمان بالای کشتیهای بزرگتری که در کنار کلیسای سن جورجو ماجوره هستند را نورانی می‌کند.
در میدان پایین تصویر، گروهی از افرادی که به کارناوال رفته‌اند سرگرم نوازندگان، نمایش عروسکی و آتشبازی نزدیک کافه فلوریان هستند. این صحنه‌ی شبانه، همراه با شعله‌های آتش که به شب روشنی میدهد، جشن و سرور و هیجان را به تصویر می‌کشد. بعضی از محققان اینگونه فکر می‌کنند که ممکن است ترنر از این ویژگی‌ها استفاده کرده‌است تا بین شکوه پیشین ونیزِ تحت سلطه‌ی اتریش و لندنِ معاصر خود شباهتی ایجادکند.
با توجه به اینکه عنوان نقاشی به رومئو و ژولیت شکسپیر اشاره دارد، به نظر می‌رسد که جشن برپاشده در میدان برای رقص کاپولت باشد. جان راسکین جوان (۱۹۰۰-۱۸۱۹م.) که بعدها از منتقدان برجسته‌ی آثار هنری شد، از انتخابهای هنری ترنر و هرگونه برداشت اشتباه در تصویرسازیهای او از ونیز به دفاع پرداخته‌بود.
و در پایان، این نقاشی به خودی خود بازگوی همه‌چیز است و مهارت این هنرمند در بهره‌گیری از جلوه‌های محیط باز و نمایش چشم‌اندازی پرجنب و جوش را در یکی از به یادماندنی‌ترین کارهای اواخر دوران حرفه‌ی کاری‌اش به نمایش می‌گذارد.
پ.ن. جِی.اِم. دبلیو ترنر یکی از مهمترین نقاشان رمانتیک گرایی بود. همه‌ی هنردوستان باید آثار او را بشناسند. آثار هنری ترنر را در ده نقاشی از او بررسی کنید!