Horace Pippin
هوراس پیپین سفر هنری خودش رو بعد از خدمت در جنگ جهانی اول، با هنگ معروف آفریقایی آمریکایی به نام "جهنمی‌های هارلم" آغاز کرد. او توسط یک تک‌تیرانداز مجروح شد و توانایی کامل استفاده از دست راستش رو از دست داد، و با افتخار از ارتش مرخص شد. پس از بازگشت به زادگاهش در "وست چستر" پنسیلوانیا، خودش به‌تنهایی نقاشی رو یاد گرفت و با استفاده از دست چپش، دست مجروحش رو حمایت می‌کرد. تا اواخر دهه ۱۹۳۰، کارهای پیپین توجه چهره‌های برجسته‌ای مثل هنرمند ان. سی. وایث، منتقد کریستین برینتون و کلکسیونر آلبرت بارنز رو به خودش جلب کرد.
این نقاشی بخشی از مجموعه‌ای از صحنه‌های نیمه‌خودزندگی‌نامه‌ای داخلیه که پیپین بین سال‌های ۱۹۴۱ تا مرگش در سال ۱۹۴۶ خلق کرد. این صحنه‌ها معمولاً خانواده‌های آفریقایی آمریکایی رو در حال انجام فعالیت‌های مختلف در یک اتاق چندمنظوره به تصویر می‌کشه. این نقاشی‌ها به‌طور معمول با فضایی آرام و ساکت مشخص می‌شن و اقلام خانگی مثل فرش‌های پارچه‌ای، لحاف‌ها، اجاق‌ها و ساعت‌های زنگ‌دار به‌صورت مکرر در اون‌ها دیده می‌شن.
اون چیزی که "مطالعات مدرسه" رو متفاوت می‌کنه و به عنوانش معنای بیشتری می‌ده، ترتیب منحصر‌به‌فرد افراد در این نقاشیه. برخلاف تعاملات معمولی که در صحنه‌های داخلی پیپین دیده می‌شه، سه نفر در این نقاشی پشت به همدیگه نشستن و در دنیای خصوصی خودشون غرق شدن. این ترکیب فضایی از درون‌نگری و تنهایی رو در فضایی مشترک ایجاد کرده.
امیدواریم از جشن‌های ما برای ماه تاریخ سیاه‌پوستان لذت برده باشید. فردا، آغاز ماه مارس است یعنی تمرکز ویژه روی هنرمندان زن! فردا می‌بینیمتون!
پ.ن: این داستانی است از چگونگی معروف شدن هوراس پیپین و اینکه چطور هنر زندگی او رو نجات داد!