نمایی از واکرو، نزدیک کریستیانیا

یوهان کریستین دال، هنرمند دانمارکی-نروژی، به‌عنوان اولین نقاش بزرگ رمانتیک نروژ و بنیان‌گذار "عصر طلایی" نقاشی نروژی شناخته می‌شود. او در سال ۱۸۱۱ از زادگاهش برگن به کپنهاگ نقل مکان کرد و در ۲۳ سالگی، در آکادمی هنرهای زیبا ثبت‌نام کرد تا به تحصیل نقاشی منظره بپردازد. دال که عاشق طبیعت بود، هم مطالعاتی آزاد با رنگ روغن انجام می‌داد و هم مناظری دقیق و کامل خلق می‌کرد، در کنار آن، گاهی نیز مناظر تخیلی بر اساس حافظه و آثار نقاشان هلندی می‌کشید.

در سال ۱۸۱۸، دال به درسدن رفت و تحت تأثیر عمیق کاسپار داوید فریدریش، نقاش سرشناس رمانتیک آلمانی، قرار گرفت. سپس با دعوت شاهزاده کریستین فردریک دانمارک، به رم و ناپل سفر کرد و در آنجا به کشیدن طرح‌های رنگ روغن و مناظری از ایتالیا پرداخت. پس از بازگشت به درسدن در ۱۸۲۱، دال باقی عمرش را همان‌جا سپری کرد و حتی در کنار فریدریش زندگی می‌کرد. با این حال، او مرتباً به نروژ و دانمارک سفر می‌کرد و آثارش را در کپنهاگ به نمایش می‌گذاشت.

نقاشی‌ای که امروز به شما نشان می‌دهیم، در ژانویه ۱۸۲۷ در درسدن کشیده شده است. این اثر تحت تأثیر سفری که دال تابستان گذشته به نروژ، به‌ویژه کریستیانیا (اوسلوی امروزی) داشت، خلق شده است. در این نقاشی، فضایی غمگین و شبانه به چشم می‌خورد که مشخصه‌ی آثار فریدریش است. عناصر رمانتیک مانند ماه پنهان در میان ابرها، خلیجی صخره‌ای، تپه‌های مه‌آلود، یک کشتی رازآلود که در لنگرگاه است، تورهای ماهیگیری که آویزان شده‌اند و یک زوج که غرق در تماشای این منظره هستند، همگی نشانه‌هایی از تأثیر فریدریش بر دال هستند. جالب است بدانید که دال یکی از مشهورترین نقاشی‌های فریدریش، یعنی "دو مرد در حال تماشای ماه" را در اختیار داشت.

پ.ن. آثار فریدریش به خاطر حسی که منتقل می‌کنند، خاص و منحصربه‌فردند. اگر دوست دارید ۶ جنبه‌ی رازآلود و رمانتیک در نقاشی‌های او را ببینید، اینجا را کلیک کنید!