مرگ باربارا رادزیویل

در اتاق خوابی کم‌نور، زنی در حال مرگ روی تختی دراز کشیده است که تنها پرتو نوری آن را روشن کرده است. مردی کنار او نشسته، ظاهری موقر و تفکرآمیز دارد. این نقاشی داستان تراژیک پادشاه لهستان، زیگموند دوم آگوستوس از خاندان یاگیلون و همسرش، باربارا رادزیوییل را نشان می‌دهد که در سال ۱۵۵۱م. درگذشت.

عشق بدفرجام میان زیگموند و باربارا به سرعت به افسانه‌ای تبدیل شد که قرن‌ها منبع الهامی برای هنرمندان بود. ملکه بونا اسفورزا، مادر زیگموند به شدت مخالف ازدواج آن‌ها بود و افراد زیادی در رابطه با مسموم کردن باربارا به او مشکوک بودند. این رسوایی در سال ۱۵۴۷م. زمانی که زیگموند به طور مخفیانه با باربارا ازدواج کرد، آشکار شد – اتحادی که به‌عنوان چالشی مستقیم برای منافع دولتی لهستان دیده می‌شد. اگرچه باربارا از یکی از قدرتمندترین خانواده‌های اشرافی لیتوانی بود، اما از خون سلطنتی نبود و این مسئله ازدواج را از نظر سیاسی بحث‌برانگیز می‌ساخت. تنها پس از نبردی طولانی و تلخ با مادرش و پارلمان بود که زیگموند در نهایت تاج‌گذاری باربارا را در سال ۱۵۵۰م. تثبیت کرد.

ترکیب‌بندی نقاشی ساده اما دقیق است. تسلط فنی هنرمند در عناصری چون لبه‌های ظریف توری بالش ملکه، گلدوزی‌های کارشده‌ی لباس پادشاه و مجمر کنار تخت به وضوح قابل مشاهده است. این جزئیات که مورد تحسین فراوان تماشاگران معاصر قرار گرفت، به موفقیت این نقاشی کمک کرد. ترکیب موضوعی عاشقانه و تاریخی با تکنیک‌های پیشرفته سیملر، این اثر را به پیروزی‌ بزرگی در بین منتقدان هنری تبدیل کرد.