Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni

Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni was een Italiaanse beeldhouwer, schilder, architect en dichter van de hoge renaissance, die een ongeëvenaarde invloed uitoefende op de ontwikkeling van de westerse kunst.  Destijds werd hij beschouwd als de grootste contemporaine kunstenaar en daarna is men hem zelfs gaan zien als een van de grootste kunstenaars die ooit heeft geleefd. Hoewel hij zich niet vaak waagde aan zaken buiten de kunst, was zijn veelzijdigheid in de vakgebieden waarmee hij zich bezig hield zo zo enorm dat hij vaak wordt gezien als iemand die met recht het  'prototype van de renaissancemens' kan worden genoemd. Net als zijn rivaal Leonardo da Vinci, die ook werkzaam was voor de Florentijnse Medici. Een aantal van Michelangelo's schilderijen, fresco's, beeldhouwwerken en architectonische projecten behoort tot de beroemdste ter wereld. Het resultaat van zijn werk op uiteenlopende gebieden was van een wonderbaarlijk hoog niveau. Als we kijken naar de overstelpende hoeveelheid bewaard gebleven brieven, schetsen en anekdotes, is hij de best gedocumenteerde kunstenaar van de 16e eeuw. Hij beeldhouwde twee van zijn bekendste werken nog voor hij 30 werd, de Pietà en David. Hoewel hij niet al te veel op had met schilderen, maakte Michelangelo ook twee van de meest invloedrijke fresco's uit de westerse kunstgeschiedenis: de taferelen van Genesis op het plafond van de Sixtijnse kapel in Rome en Het laatste oordeel op de altaarmuur van deze kapel. Als architect was Michelangelo een van de eersten die het maniërisme toepaste bij het ontwerp voor de Biblioteca Medicea Laurenziana (Medici-bibliotheek). Op 74-jarige leeftijd volgde hij Antonio da Sangallo de Jongere op  als architect van de Sint Pietersbasiliek. Michelangelo wijzigde het plan zodanig dat het westelijke deel werd voltooid naar zijn ontwerp, net als de koepel, met enige aanpassing na zijn dood. Michelangelo was de eerste westerse kunstenaar wiens biografie werd gepubliceerd tijdens zijn leven. Eigenlijk zagen twee biografieen het licht terwijl hij nog leefde. Een ervan, van de hand van Giorgo Vasari, stelde dat Michelangelo het hoogtepunt vormde van alle artistieke prestaties sinds het begin van de renaissance, een opinie die de eeuwen daarna bleef bestaan in de kunstgeschiedenis. Tijdens zijn leven werd hij vaak Il Divino (de Goddelijke) genoemd. Een van de meest door zijn tijdgenoten bewonderde eigenschappen was zijn terribilità, een gevoel van ontzagwekkende grandeur dat vooral van zijn beeldhouwwerken uitging. Pogingen van kunstenaars na hem om zijn gepassioneerde en uiterst persoonlijke stijl te imiteren, leidden tot het maniërisme, de volgende belangrijke stroming in de westerse kunst na de hoge renaissance.