Gustave Courbet
Vos in de Sneeuw was een van de vier schilderijen met als thema jacht en wild, die op de Salon van 1861 lovende kritieken kregen. Hier beeldt Courbet de vos af terwijl hij het knaagdier dat hij zojuist heeft gevangen verslindt, zijn lichaam geconcentreerd bij het voeren en tegelijkertijd net genoeg gespannen, met opgeheven hurken, om weg te rennen bij een bedreiging. Zijn schilderij van het vossenbont is meesterlijk; zonder letterlijkheid en met behoud van de kwaliteiten van verf, geeft hij een vrijwel tastbaar gevoel van de diepte en textuur van de vacht van het dier.
Vos in de Sneeuw geeft een gevoel van diepe identificatie van Courbet met de dieren die hij schilderde en jaagde. Hier is de vos, trots en sterk, zelf het roofdier in plaats van de prooi. In zo'n schilderij zien we het duidelijke en onsentimentele begrip van de kunstenaar van de natuurlijke wereld: zijn respect voor wilde dieren, hun leefgebied en hun middelen om te overleven. Een dergelijk beeld werd zeldzaam in een wereld die halsoverkop de technologische revolutie inging, met alle schadelijke gevolgen van dien voor de wilde natuur; het beeld spreekt opnieuw tot ons in ons eigen leven tussen deze gevolgen. De instelling van de vos in een besneeuwd landschap is een van de eerste voorbeelden van wat een specialiteit van Courbet zou worden; landschappen beschilderd met het neutrale palet opgelegd door sneeuw waren in die tijd niet gebruikelijk, en verzamelaars vroegen vaak specifiek om een sneeuwtafereel van zijn hand.
De meesten van ons zijn gevestigd in Polen. Je denkt misschien dat het een koud land is met ijsberen op straat, maar deze winter was behoorlijk warm en zonder sneeuw. Ik was helemaal vergeten dat het december is! :)