Portret van de kunstenaar genaamd de gewonde man

In 1854, toen al terugkijkend op zijn oeuvre, schreef Courbet aan Alfred Bruyas, zijn sponsor in Montpellier: 'Tijdens mijn leven heb ik mijzelf vaak afgebeeld, steeds wanneer mijn gemoedstoestand veranderde. In het kort heb ik het verhaal van mijn leven geschreven." De gewonde man ondertekent zijn subjectiviteit door te investeren in het romantische thema van een kunstenaar tot held gemaakt door het lijden. De afbeelding die in 1844 was geschilderd werd tien jaar later bewerkt door Courbet, aan het einde van een relatie. De vrouw, die oorspronkelijk op de schouder van de kunstenaar leunde, werd vervangen door een zwaard en Courbet voegde een rode bloedvlek toe op zijn hemd op de plaats van zijn hart. De kunstenaar heeft op ambigue en verleidende wijze het meest intieme autobiografische register (door het oproepen vaan een duel) gecombineerd met een strijd om het leven verward met de gevoelige verlatenheid van slaap.