Berthe Morisot
Berthe Morisot was een Franse schilder en graficus en de eerste vrouw die toetrad tot de kringen van de Franse impressionisten. Zij exposeerde op één na al hun tentoonstellingen, ondanks protesten van vrienden en familie en bleef deelnemen aan hun strijd om erkenning.
Morisot werd geboren in een rijke, culturele familie en kreeg conventionele lessen in tekenen en schilderen. Tegen de gewoonten van de famlie in koos er ze echter voor om deze activiteiten serieus te nemen en er haar levenswerk van te maken. Nadat ze een tijdje bij Camille Corot in de leer was geweest, begon ze een langdurige vriendschap met Édouard Manet, die in 1874 haar zwager werd en de belangrijkste invloed op de ontwikkeling van haar stijl.
In tegenstelling tot de meeste impressionisten, die toen intensief bezig waren met optische experimenten met kleur, waren Morisot en Manet het eens over een conservatievere benadering en beperkten hun kleurgebruik tot een naturalistisch kader. Morisot moedigde Manet echter aan om het lichtgekleurde palet van de impressionisten over te nemen het gebruik van zwart te verlaten. Haar eigen zorgvuldig gecomponeerde,helder gekleurde doeken zijn vaak studies van vrouwen, zowel buitenshuis of in een huiselijke situatie.
Morisot en de Amerikaanse kunstenaar Mary Cassatt worden in het algemeen beschouwd als de belangrijkste vrouwelijke schilders van de late 19e eeuw. De ernstige jonge vrouw op dit schilderij is Lucie Léon, die “liever croquet was blijven spelen dan te poseren aan de piano,” aldus de dochter van de kunstenaar Julie, die de schildersessies observeerde. Toch was Lucie tegen 1898 een pianiste geworden die prijzen won en een publieke carière had, wat zeldzaam was voor vrouwen in die tijd.