Op dit schilderij gebruikte Kees van Dongen zijn beproefde techniek van langwerpige figuren, grote ogen en vreemde levendige, doch mystieke kleuren. Aangezien hij bekend stond om het portretteren van rijke en modieuze dames en wereldse gastvrouwen, zei hij eens: "het belangrijkste is om vrouwen langer te maken en vooral slanker. Daarna moet je alleen nog maar hun juwelen vergroten. Dan zijn ze verrukt". Kijk naar de compositie, hoe Luisa uiterst links is neergezet in plaats van in het voor portretten gebruikelijke midden en merk hoe interessant het is hoe ze haar rug naar de toeschouwers heeft gekeerd, waardoor ze nog meer geïntrigeerd raken. Haar figuur is langwerpig, haar handen zijn dun, haar taille is smal en die groenachtige huidskleur, die ziekige absinthe-groene tint. Haar parelketting, rode schoenen met hoge hakken en de dunne flodderige sjaal zijn er alleen maar om haar mystieke, sensuele en droomachtige figuur te vervolmaken met al die decadentie en avant-garde stemming, die zelfs nu nog zo aansprekend is. Luisa Casati was een eccentrieke Italiaanse erfgename, muse, en patronesse van de kunsten in het Europa van begin 20e eeuw. Toen het begrip dandy werd uitgebreid naar vrouwen, was de marchesa Casati het meest passende vrouwelijke voorbeeld toen ze zei: "Ik wil een levend kunstwerk zijn". We hebben eerder haar portret van de hand van G. Boldini laten zien - je kunt het zien in het DailyArt archief




Luisa Casati
fresco • -