Het Kasteel van de Pyreneeën

De Belgische surrealist Rene Magritte kreeg de opdracht voor dit werk van zijn goede vriend Harry Torczyner, de internationaal bekende advocaat, dichter en auteur. Het ontwikkelen van de opdracht en het werkproces tijdens het schilderen zijn gedocumenteerd in een briefwisseling tussen de twee, die werd gepubliceerd door het Israël Museum in 1991. Al had Magritte totale vrijheid, uit de correspondentie blijkt dat de opdrachtgever aangemoedigd werd zijn ideeën over de keuze van het onderwerp te verwoorden. Uit een aantal schetsen die Magritte voorstelde koos Torczyner de rots met bovenop een kasteel. Hij was vertrouwd met het repertoire van de artiest en suggereerde om er een hemel op klaarlichte dag en een ruwe donkere zee aan toe te voegen "want boven de donkere zee of oceaan verrijst de rots als een baken van hoop, met daarbovenop een burcht, een kasteel". Terwijl Magritte het schilderij afwerkte besliste hij andere voorgestelde toevoegingen niet aan te brengen zodat het werk de "slagkracht" en de "scherpte" behield die hij er absoluut in wou hebben. Het Kasteel van de Pyreneeën werd één van Magrittes meest bekende werken en meest gereproduceerde beelden. Het staat voor de typische aanpak van de kunstenaar om vertrouwde objecten te combineren met fascinerende poëzie en mysterie.