Mand met Appels

Dit schilderij valt het meest op door zijn onsamenhangende perspectief, alsof de twee zijden van het schilderij zijn voltooid met behulp van twee verschillende gezichtspunten. De rechterkant van de tafel ligt niet in hetzelfde vlak als de linkerkant van de tafel, een gestileerde methode die Cézanne gebruikte om de verschillen van gezichtspunt in een impressionistisch stilleven te verwerken. Het was deze techniek die het mogelijk maakte de kloof te overbruggen tussen de impressionisten en het kubisme, dat verschillende perspectieven en verschillende hoeken gebruikte om onderwerpen weer te geven. Als zodanig is dit stilleven een voorbeeld van de manier waarop Cézanne probeerde om te gaan met de complexiteit van visuele waarneming.