Huyendo de la crítica (Kritiek ontsnappen)

Heb je ooit het gevoel gehad dat je beste vrienden eigenlijk van papier zijn? Dat wil zeggen, dat je een verwantschap voelt met een personage uit een boek of schilderij? Dit overkwam mij toen ik de eerste pagina van Balzacs Illusions Perdues opende. Ik had het gevoel dat Balzac geen karakters aan het schrijven was; hij rapporteerde eenvoudig wat de personages uit eigen vrije wil deden. Trompe-l'oeil, Frans voor 'het oog bedriegen', is een kunststijl die tot doel heeft de vierde muur te doorbreken (zoals wanneer een personage in een toneelstuk of film plotseling rechtstreeks tot het publiek spreekt). Dit schilderij van del Caso is daar het perfecte voorbeeld van. De kunst wil de toeschouwer benaderen, die zich bewust is van zijn toestand maar zijn grenzen overstijgt, als een verteller die de lezer in een oogwenk erkent. Heb je je ogen gedroogd aan iets meer dan een vel papier? Heb je ooit een geheim gedeeld met een vriend die opgesloten zit in een wereld die anders is dan de onze? Oscar Wilde zei ooit: "Het leven imiteert kunst veel meer dan kunst het leven imiteert." Ik kon het er niet meer eens zijn.