Een hoek van de woning

In 1871 keerde Monet uit Engeland terug om in de Argenteuil commune te gaan wonen, waar hij tot 1878 verbleef. In deze periode zijn Monets vrouw Camille en hun oudste zoon Jean, geboren in 1867, vaak in zijn schilderijen te zien. Hier wordt Jean afgebeeld in het tweede huis waar Monet in Argenteuil woonde, met op de achtergrond een schimmige gestalte, vermoedelijk Camille. De voorgrond bestaat uit een symmetrisch decor, met daarin behangsels met gekleurde dessins, planten en decoratieve vazen, die ook in andere schilderijen van Monet voorkomen. Deze compositie doet denken aan een door een toneelgordijn omlijste scène. De kijkers blik wordt de kamer ingezogen, naar het verlichte deel achter vlakbij het raam. Het vissengraatpatroon van het parket middenin de afbeelding versterkt de symmetrie van het geheel, terwijl het tevens de perspectief benadrukt. Iets naar rechts valt de staande Jean te ontwaren, in het midden een tafel met lamp, en links Camille die daar zit. Het silhouet van het kind wordt in de parketvloer weerspiegeld, die wordt opgelicht door het daglicht dat door het raam naar binnen valt. Deze verstilde, intieme scene, een beeld uit het dagelijkse gezinsleven in Argenteuil, wordt in een blauwgetinte ruimte weergegeven. Het kleurenpalet roept een sfeer op van rust en poëzie op, die herinnert aan de kinderwereld van schrijver Marcel Proust, zoals hij deze later in Op zoek naar de verloren tijd zou beschrijven.