Yves Klein
Een van mijn favoriete hedendaagse kunstenaars, Yves Klein, werd vandaag in 1928 geboren. Het valt moeilijk uit te leggen waarom hij bij mij zo resoneert – toen ik ooit een van zijn schilderijen in een kunstgalerie zag, werd ik meteen verliefd op zijn werk. Ik droom ervan ooit een werk van hem te bezitten. Geniet van de Anthropométrie van vandaag :)
Yves Klein is vermaard om zijn opvallend resonerend poederachtig ultramarijn pigment, dat hij patenteerde onder de naam ‘International Klein Blue’, waarbij hij volhield dat het de fysieke manifestatie was van kosmische energie, die anders onzichtbaar vrij rondzweeft in de lucht. Naast monochrome schilderijen, bracht Klein zijn pigment aan op sponzen, die hij dan aan doeken bevestigde als reliëfelementen, of op draadstandaards plaatste om biomorfe of antropocentrische sculpturen te creëren. In wezen gelijk doch uiteindelijk allemaal verschillend, werden de sponssculpturen voor het eerst in 1959 in Parijs tentoongesteld, waar zij een woud van afzonderlijke objecten vormden die de galeriebezoekers omsloot. Klein zei over deze werken: “Dankzij de sponzen – ruw levend materiaal – zou ik in staat zijn om portretten te maken van de observators van mijn monochrome werken, die .... na door het blauw van mijn afbeeldingen te hebben gedoold, volslagen bezwangerd van sensibiliteit wederkeren, zoals ook de sponzen.”
Klein werd beroemd om het feit dat hij voor zijn Anthropométries reeks met verf overgoten vrouwelijke modellen als ‘kwasten’ gebruikte. Zijn systeem waarbij lichamen tegen de papieren steun werden gedrukt (wat dan weer op doek werd bevestigd) verwierp elke illusie van een derde dimensie in de picturale ruimte. In deze werken raken onderwerp, voorwerp en medium met elkaar verstrengeld, om zo de aanwezigheid van het lichaam als een spoor te vatten. Klein ondernam ook andere aparte activiteiten, zoals duizenden blauwe ballonnen oplaten, of een lege kamer met witte muren tentoonstellen, om vervolgens porties lucht uit de kamer te verkopen die hij “zones” noemde van “immateriële picturale sensibiliteit”. Zijn bedoeling blijft onnavolgbaar, nu dertig jaar na zijn plotselinge dood. Het valt moeilijk vast te stellen of Klein echt geloofde in het mystieke vermogen van de kunstenaar om kosmische deeltjes in verf te vangen en uit het niets esthetische ervaringen te scheppen, om deze dan naar gelieve te verdelen. Men stelde ook dat hij in wezen de metafysische inslag van vele moderne schilders parodieerde, onderwijl de spot drijvend met de kunstmarkt.
- Overweeg alsjeblieft een donatie aan DailyArt om ons te helpen groeien: http://support.getdailyart.com