Zelfportret

Door ideeën ontstaat vooruitgang en de vruchten van de kunst om de hoekstenen van menselijke prestaties te markeren - de onsterfelijke stukken die het verstrijken van de tijd symboliseren: het is dus bekend dat kunstenaars hun tijd vormgeven, maar worden kunstenaars gevormd door de tijd? Als we aan modernisme denken denken we aan de Eiffeltoren. Opgericht voor de Wereldtentoonstelling van 1889, moest het alle futuristische ontwikkelingen van het tijdperk uitdrukken. Zo futuristisch zelfs, dat de geliefde Parijse toren van vandaag in die tijd zwaar werd bekritiseerd. Kunstenaars verzamelden zich in een commissie om te protesteren. Er werd zelfs een petitie in gang gezet om de "hatelijke schaduw van de hatelijke kolom van vastgeschroefd plaatstaal" uit te bannen. Ik denk dat het tijdperk nog niet klaar was; het was toen niet "modieus". Het is bijzonder ironisch om te bedenken dat de toren binnen 20 jaar zou worden afgebroken, maar dat het communicatie-nut de vernietiging lang genoeg heeft overwonnen om aan de toekomstige smaak te voldoen. Einstein heeft ons verteld dat tijd relatief is, maar dat wordt relatief onopgemerkt door degenen onder ons wiens tweelingbroer niet met de snelheid van het licht reist, of laat gaan wandelen door zwarte gaten. Het sociale verloop van de tijd is echter aan het veranderen: "tijd" gaat steeds sneller voorbij. Tim Urban, auteur van mijn favoriete blog (waitbutwhy.com), illustreert dit - als je iemand van 1750 naar deze datum zou vervoeren, zou hij waarschijnlijk sterven door desoriëntatie. Maar als deze persoon naar 1500 reist en iemand van dat moment naar zijn tijd brengt, zou de 16e-eeuwse persoon zeker veel leren in de 18e eeuw, maar hij zou niet zo geshockeerd zijn. Dus, met de toenemende technologische en sociale ontwikkeling, neemt het idee van het verstrijken van de tijd toe. Deze "tijdtrigger" begon met machines. De carrière van Paul Gavarni begon ook met machines, aangezien hij, net als vele anderen in zijn tijd, in een fabriek werkte. Hij besteedde zijn vrije tijd aan tekenlessen en zou uiteindelijk gaan werken voor de Government Ordnance Department, landmeetkunde en kartering. Pas later zou Gavarni zijn techniek aan kunst wijden, voornamelijk door middel van illustraties. Het was de geboorte van het realisme, aangezien de literatuur bedoeld was om een ​​zuiver beeld van de samenleving te krijgen, dus veel van zijn illustraties weerspiegelen het alledaagse van de 19e eeuw. Tegenwoordig worden dergelijke illustraties beschouwd als oefeningen in nieuwsgierigheid: alles, van kleding tot lichaamshouding, staat zo ver af van de huidige normen dat een wolk van belachelijkheid opdoemt boven wat eens de norm was. Het herinnert ons eraan dat schoonheid twee lagen heeft, in de kern een eeuwige bloei voor harmonie en een circulaire materialisatie, die steeds evolueert. Al snel zal je modieuze kapsel zo cool zijn als een mullet uit de jaren 80. Voor meer informatie kunt u terecht op mijn medium blog - onderstaande vindt u de link.

 Artur Deus Dionisio