Harald Sohlberg
Een bergmassief met sneeuw bedekt rijst op naar een donkere hemel, vol sterren en in het blauwe licht van de winter. De koude, mystieke bergtoppen liggen ver weg in de verte. Een kruis is zichtbaar op één van de toppen, wat het gevoel van de heiligheid van de natuur versterkt, net als de bergen zelf die een doen denken aan een ijzige kathedraal. Een paar kale, kromme bomen in de donkere voorgrond omlijsten het machtige uitzicht op de bergen. In dit desolate en tijdloze landschap lijkt alles wat door mensen gemaakt is klein en ijdel.
Harald Sohlberg kreeg zijn inspiratie voor dit schilderij terwijl hij aan het skiën was in de Rondane bergketen met Pasen 1899. Hij was een uitstekende skiër en hielt ervan de Noorse bergen te verkennen. Terwijl hij een avond rust nam, werd hij betoverd door het uitzonderlijk blauwe licht. Hij zou later terugkeren naar Rondane om schetsen te maken en foto's te nemen. Maar het heeft hem jaren gekost om uit te vinden hoe hij deze intense en bijna religieuze ervaring met de natuur kon uitdrukken. "Het was alsof je onder de hoge gewelven van een kathedraal stond, maar dan duizend keer sterker", schreef hij later in een brief over de ervaring.
Net als zo vaak in zijn schilderijen het geval is, benadrukte Sohlberg een symmetrische, goed gebalanceerde compositie, met een donkere voorgrond die als een silhouet fungeert tegen een ver landschap en een enorme hemel. Mensen komen maar sporadisch voor in zijn schilderijen. Hij werkte lang aan elk schilderij en zijn gebruik van dunne, doorzichtige lagen verf creëerde een intense kleurdiepte en riek een melancholisch gevoel op. Harald Sohlberg wordt gezien als één van de toonaangevende neoromantische schilders in Noorwegen.
Text: Frithjof Bringager, Nasjonalmuseet.
Zo'n geweldig schilderij om februari mee te beginnen :)