Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni
De Rondanini Pietà is een marmeren sculptuur waaraan Michelangelo vanaf de jaren 1550 tot de laatste dagen van zijn leven, in 1564, heeft gewerkt. Het is gehuisvest in het Museum van Rondanini Pietà van Castello Sforzesco in Milaan. Dit laatste beeldhouwwerk keerde terug naar het thema van de Maagd Maria die rouwt om het lichaam van de dode Christus, dat hij voor het eerst had onderzocht in zijn Pietà uit 1499. Zoals zijn late serie tekeningen van de kruisiging en het beeld van de afzetting van Christus die waren bedoeld voor zijn eigen graf, werd dit beeld geproduceerd in een tijd waarin Michelangelo's besef van zijn eigen sterfelijkheid (en daarmee zijn spiritualiteit) groeide.
De Rondanini Pietà was begonnen vóór de afzetting, hoewel hij in zijn stervensdagen in het marmeren blok hakte totdat alleen de uiteengereten rechterarm van Christus het redde van het beeld zoals oorspronkelijk bedacht. De spectrale, verwaarloosde Maagd en Christus wijken af van de geïdealiseerde figuren die de vroegere stijl van de beeldhouwer illustreerden, en er wordt gezegd dat ze meer lijken op de verzwakte figuren van de gotische beeldhouwkunst dan die van de Renaissance. Er is ook gesuggereerd dat de sculptuur niet als onafgemaakt moet worden beschouwd, maar als een werk in een continu proces dat zichtbaar wordt gemaakt door de toeschouwer terwijl hij of zij beweegt om het vanuit meerdere hoeken te bekijken.
Als je het beeld vanuit bepaalde hoeken van achteren bekijkt, lijkt het alsof Jezus Maria met zijn rug omhoog houdt, in plaats van dat Maria Jezus wiegt. Er wordt gezegd dat Michelangelo het zorgvuldig op deze manier heeft gemaakt om te laten zien hoe Jezus' geest Maria in haar verlies zou hebben getroost.