Tabernakel

In deze tabernakel was ooit de eucharistie gehuisvest, de toegewijde gastheren die de substantiële aanwezigheid van Jezus Christus in het katholieke geloof zijn. De hoekpanelen van de tabernakel zijn ontworpen om op rood en groen porfier te lijken, de oude steen die afkomstig was uit een enkele mijn in Egypte en bijna onmogelijk te hakken was. Toen de locatie van de mijn en hoe deze moest worden gekapt in de middeleeuwen verloren gingen, werd het een bijna onschatbaar materiaal. Door hier naar deze oude steen te verwijzen, onderstreept de kunstenaar de belangrijke functie van de tabernakel. De engelen weerspiegelen de kenmerkende gratie en het naturalisme van het werk van Andrea della Robbia, en hun zware draperie is een gemakkelijke articulatie van een traditie uit het oude Griekenland. De tabernakel roept verder de oudtestamentische iconografie op van de Ark van het Verbond, die werd geflankeerd door twee cherubijnen.

Andrea's oom Luca della Robbia ontwikkelde een uniek en ongeëvenaard proces dat hier werd gebruikt voor het glazuren van terracotta sculpturen dat hem onderscheidde van andere kunstenaars uit de 15e eeuw. Hierbij werd het beeld meerdere keren gebrand, zodat de verf samensmolt met de klei, waardoor een blijvende kleur ontstaat. Met deze techniek konden sculpturen buiten worden getoond en vervagen de kleuren niet. Het glazuur van de verf zorgde voor een bruisende glans waardoor het keramiek een felbegeerde versiering voor Toscaanse tuinen en kerken maakte. Omdat deze geheimzinnige techniek alleen bij Andrea en de Della Robbia-werkplaats bekend was, bleven de werken van Della Robbia gewoonlijk ongetekend. Waarom een ​​werk ondertekenen waarvan iedereen wist dat het van jou was?

De Tabernakel maakt deel uit van de tentoonstelling "Della Robbia: Beeldhouwen met kleur in Renaissance Florence" en was gedurende de eerste helft van dit jaar te zien in de National Gallery of Art in Washington, DC.

- Patti Sanders