Émile Friant begon zijn artistieke carrière op zeer jonge leeftijd en kreeg bekendheid met zijn versie van het naturalisme die later tot uiting kwam in een latent symbolisme. Er werd opgemerkt dat Friant "minstens evenveel de oprechtheid lijkt te hebben als het vermogen om een belangrijke kunstenaar te zijn, en we hebben er vertrouwen in dat hij trouw zal blijven aan de kunst in een tijd waarin rijke fabrikanten de tempel zijn binnengevallen, waardoor jonge mensen het fatale voorbeeld hebben gekregen van snelle fortuinen en oppervlakkige studies ... ”(geciteerd in L'École de Nancy: Peinture et Art Nouveau, ex. cat., Paris: Éditions de la Réunion des Musées Nationaux, 1999, pag. 130) Friant's publieke acceptatie zou indrukwekkende niveaus bereiken, maar ondanks constante bijval, zocht hij naar nieuwe weergavemethoden en verschillende mediatoepassingen terwijl hij zijn werk buiten het Salon-systeem promootte.
Friants motieven werden tegen het einde van de negentiende eeuw steeds eclectischer. De kleine boot is een idealistisch beeld van een jong stel dat onder de kliffen vaart, met een dromerige zachtheid aan de zeilen. Het paar is gekleed in smetteloos wit, interessant genoeg met de vrouw aan het roer en de man die achterover tegen haar dij leunt.