Portret van Sarah Harrop (Mevr. Bates) als een Muse

Angelica Kauffmans portret van de beroemde zangeres Sarah Harrop (mevrouw Bates) is misschien wel het voornaamste meesterwerk van al haar portretten. Het is een bijzondere afbeelding van Sarah Harrop (1755-1811), een vrouw die het op eigen kracht tot gevierde vertolker van Händels muziek heeft gebracht. Geschilderd is het door een van de weinige professionele vrouwelijke kunstenaars uit die tijd. Kauffman was een van de twee vrouwelijke (samen met vele mannelijke) medeoprichters van de Britse Royal Academy. Zij toont Harrop zittend in een wildernis, met een lier aan haar zijde en opgerolde bladmuziek in de hand. De berg Parnassos is de thuisbasis van de muzen, en de waterval komt uit de Hippocrene, de bron van dichterlijke vervoering. De lier identificeert hoogstwaarschijnlijk Erato, de muze van de lyrische poëzie, en hoewel het instrument doet denken aan de klassieke oudheid, plaatst de bladmuziek het portret in de achttiende eeuw, want herkenbaar is een aria uit Georg Friedrich Händels opera Rodelinda, regina de' Longobardi  (1725).

Dit schilderij, in 1781 voor het eerst tentoongesteld in de Royal Academy, dateert van rond de tijd van Harrops huwelijk in 1780. Dankzij haar artistieke talenten kon zij een aanzienlijk persoonlijk fortuin mee in het huwlijk brengen. De muziek zinspeelt op een persoonlijke betekenis. De aria Dove sei, l'amato bene wordt niet gezongen door Rodelinda maar door haar man, wiens smachtende  woorden specifiek gekozen zullen zijn vanwege de persoonlijke betekenis in wat vrijwel zeker een huwelijksportret was.

Harrops echtgenoot was een muzikant van bescheiden afkomst en een promotor van Händels werken, terwijl Harrop zelf een gevierd vertolker was van de opera's en oratoria van deze componist. Dat de kunstenaar Kauffmann rond deze tijd ook getrouwd was, en ook met een minder begaafde collega-kunstenaar, Antonio Zucchi, versterkt de weerklank van de aria alleen maar.

- Clinton Pittman