Charles Porphyre Alexandre Desains
Charles Desains (1789-1862) is een Franse schilder die tegenwoordig bijna totaal vergeten is. Geboren in de stad Lille, was hij de leerling van David en vervolgens Watelet. Hoewel zijn vader een industrieel was, voelde Charles zich altijd aangetrokken tot de schilderkunst. Zijn liefde voor de kunst bracht hem naar Parijs, waar hij bevriend raakte met verschillende kunstenaars zoals Horace Verne, Paul Delaroche en Coudert. Als schilder was hij voornamelijk tussen 1819-1834 actief in Parijs. Naast zijn werken als schilder was hij ook schrijver en auteur van een sprookjesboek geïnspireerd door La Fontaine.
Als Charles Desains vandaag in de vergetelheid is geraakt, dan is dat omdat hij zich vooral toelegde op lesgeven in plaats van veel meesterwerken te produceren. Hij gaf privélessen en was ook een leraar tekenen aan de École Normale van Parijs. Hij was zeer betrokken bij het plaatselijke academische leven en werd voorzitter van de Société Philotechnique van Lille en tevens voorzitter van de Société Académique van Saint-Quentin.
Een verstikte vrouw werd in 1822 gepresenteerd op de Salon van Parijs, waar het werd bekroond door de critici. Een jonge vrouw, slachtoffer van de giftige rook van een vuurkorf, verlaat haar bed en probeert wanhopig het raam te openen. In de 19e eeuw was het heel gewoon dat schilders wetenschappelijke onderwerpen voor hun schilderijen gebruikten om het gevaar van sommige wetenschappelijke ontdekkingen aan te tonen. Sommige kunsthistorici denken dat de vrouw daadwerkelijk zelfmoord probeerde te plegen na het lezen van een brief (op de vloer), maar daarna spijt had van haar pogingen en zwak probeerde haar leven te redden. In feite is dit schilderij geïnspireerd door de Romantiek. Hier probeert Charles Desains zich te concentreren op de dramatische kant van de Romantiek, terwijl andere schilders alleen een geïdealiseerde romantiek uitbeeldden. De jonge vrouw doet in deze hopeloze beweging van het openen van het raam denken aan een beroemd schilderij van Fragonard, The Lock.
- Tony Goupil