De lamp

Het meest prominente element in Alina Szapocznikow's Lamp uit 1967 zijn de vrouwelijke lippen. Het beeld is een afgietsel van haar eigen lichaam, gemaakt van kleurrijk polyester en plastic. Het functionele doel van het object werd ironisch tussen haakjes geplaatst door het een uiterst intieme, organische vorm te geven. De gloeilamp die in de sculptuur verborgen is, kleurt de lippen scharlakenrood, wat in combinatie met het licht naar rechts gekantelde hoofd en het nauwelijks zichtbare, gesloten oog, sensualiteit en erotiek uitstraalt.

We kunnen alleen het onderste deel van het gezicht zien, dat wegsmelt tot een vormloze massa die lijkt op uitzaaiende kankertumoren - een terugkerend thema in Szapocznikow's late werk. De Lamp-serie is gemaakt door de kunstenares rond de tijd dat ze de diagnose borstkanker kreeg. Net als andere werken uit die periode vormen ze een verhaal over de fragmentatie en desintegratie van het menselijk lichaam. Je kunt er zowel een verslag van verergerende ziekte in zien als echo's van de Tweede Wereldoorlog, waar Szapocznikow nooit over wilde praten.

Alina Szapocznikow is een van de helden van de tentoonstelling "Perspectieven vanuit de Adolescentie,” die tot eind september te zien is in het Silezische Museum in Katowice. De curator, Anda Rottenberg, plaatste het werk van de beeldhouwer naast stukken van Andrzej Wróblewski en Andrzej Wajda. De ervaring die de drie kunstenaars met elkaar verbindt, is hun adolescentie tijdens de Tweede Wereldoorlog, die een blijvende stempel heeft gedrukt op hun artistieke gevoeligheden.

Paweł Świerczek

P.S. Hier kun je een verhaal lezen van Louise Nevelson, een andere vrouwelijke beeldhouwer.