Het meisje bij het raam

Edvard Munch schilderde Het meisje bij het raam in hetzelfde jaar als De Schreeuw, zijn beroemdste schilderij. Als belichaming van moderne noties van angst, gebruikte hij hier losjes toegepaste, sombere bruine tinten vermengd met violet- en blauwtinten in deze verontrustende en raadselachtige scène, die een gevoel van melancholie en anticipatie oproepen.

In het holst van de nacht staat een jong meisje in haar nachtjapon in een kamer naar de stad te staren. De steile hoek van de vloer en de diepe schaduwen die alles in de kamer uitwissen behalve de suggestie van een meubelstuk rechtsonder, creëren een verontrustend en raadselachtig tafereel. Het raam fungeert als een symbolische barrière en scheidt het interieur van de buitenwereld. Het gevoel van mysterie wordt versterkt en gecompliceerd door het feit dat we de uitdrukking op het gezicht van het meisje niet kunnen zien, noch weten wat ze stiekem observeert. Ze lijkt op haar beurt niet te beseffen dat, terwijl ze van achter het gordijn naar iets onbekends buiten staart, de kunstenaar en de geïmpliceerde kijker naar haar kijken.

Een waar mysterie! Tot morgen. :)

P.S. Toen Munch in 1944 stierf, liet hij 183 foto's in zijn huis achter. Bekijk hier het privéleven van de schilder!