John William Waterhouse
De schilderijen van John Waterhouse beeldden vaak figuren af uit de literatuur of uit de Griekse mythologie. Mogelijk werd dit werk geïnspireerd door het gedicht De zeemeermin van Alfred Lord Tennyson uit 1830, dat de volgende regels bevat:
Wie zou
Een mooie zeemeermin willen zijn,
Zingend in haar eentje,
Terwijl ze haar haar kamt.
Het gedicht gaat verder en omschrijft een meermin die liefde zoekt en vindt onder de zeemeermannen. Waterhouse was ook geïnteresseerd in de duistere mythologie van de zeemeermin als tovenares. Zeemeerminnen waren van oudsher sirenen die met hun betoverende zang zeelieden de dood in lokten. Ze waren ook tragische wezens; ze konden niet overleven in de mensenwereld waarnaar ze zo zeer verlangden en mannen konden niet leven in hun waterige rijk, dus elke relatie was gedoemd te mislukken. Er zijn geen zeelieden te zien in het schilderij van Waterhouse. Ook al is ze een sirene, de zeemeermin is afgebeeld als een vrij eenzaam wezen. Naast haar ligt een schelp gevuld met parels, waarvan sommigen geloven dat ze gevormd zijn uit de tranen van overleden zeelieden.
PS Niet alleen zeemeerminnen werden door mannen gevreesd! Hier lees je over Victoriaanse feministische iconen en hun bovennatuurlijke krachten. Pas op!